Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
22
I.Rozwójstrukturdaktyloepitrytycznych
wkażdejmierzestychicznejwewnętrznastrukturaheksametruregulowanajestprzez
cięciaorazmostki,którychogólnyschematmożnaprzedstawićwsposóbnastępujący:
a1
a2
b
c
–
ÂÂ
ң
–
ҝ
ÂÂ
ң
–
ј
Â
ј
–
ң
Ҝ
ÂÂ
ң
Ҝ
–
ÂÂ
––
2
.penthem.
4
.hephthem.
1
.trithem.
3
.troch.
5
.bukol.
Koniecsłowajestszczególnieunikany:potrzeciejstopie(
b
),poczwartymtrocheju
(
c
-prawoHermanna)orazpodrugimtrocheju(
a2
)-jeżelikończącesiętamsłowoza-
czynasięwobrębiepierwszejstopy(zazwyczajdotyczytomiejscapopierwszymtroche-
ju:
a1
),tzn.koniecsłowazwykleniepojawiasięjednocześniewmiejscach
a1
oraz
a2
(pierwszeprawoMeyera).Słowoobudowieamfibracha(Ь–Ь)dopuszczanejestzatem
niemalwyłącznieprzedcezurątrocheicznąoraznakońcuheksametru
3
.Głównymicięcia-
miheksametrusą:cezurapenthemimeres(penqhmimer¾gtom»,zwanarównieżnmęską”:
2
)orazcezuratrocheiczna(katdtr.tontrocaton,zwanatakżenżeńską”:
3
).Poboczne
cięciato:cezurahephthemimeres(˜fqhmimer¾gtom»:
4
),dierezabukoliczna(
5
)oraz,
stosunkoworzadziejwykorzystywana,cezuratrithemimeres(triqhmimer¾gtom»:
1
)
4
.
Różnebyłynaprzestrzenilathipotezydotycząceroli,jakąodgrywającezurywhek-
sametrze
5
.Obecnieprzeważastanowisko,iżsąoneśladempierwotnegozłożeniaheksa-
metruzdwóchkolonów.Otym,żestarożytnibylitegofaktuświadomi,możeświadczyć,
słusznazdaniemWesta,wypowiedźAphthoniosa:nIncisionesetiamversuum,quasGraeci
tomagvocant,anteomniainhexametroheroonecessarioobservandaesunt:omnisenim
versusinduocolaformandusest”
6
,orazjeszczestarszeświadectwoArystotelesa:nNie-
którzywskazująnawieletakich[analogii].Takwięcwedługnichjednazestrunśrodko-
wychodpowiadaliczbiedziewięć,adrugaliczbieosiem,wierszepicznyzaśliczbiesie-
1111111111111
nierozstrzygniętymdotądjednoznacznie,problememmożliwychzakończeńsekwencjidaktylicznych
(por.różniceanalizpieśniStezychoraczyIbykosawdalszejczęścitegorozdziału).
3
Jeżelizatempodzielimyheksametrnadwakolonywmiejscach,gdziepojawiająsięgłównecezu-
ry:penthemimeresoraztrocheiczna,okażesię,żeunikanesąnastępującezestawieniasłów:
–Â|–Â|–(Â)ϋ–Â|–Â|––
Tendencjatadziałarównieżwkolonachkat’śnóplionBakchylidesa;por.rozdz.IIIAv.
4
Określenietriqhmimer»g(scil.tom»)niejest,wprzeciwieństwiedonazwpozostałychcezur,
proweniencjiantycznej,gdyżbadaczestarożytninienotowalicezurytegotypu.Wspomnianytermin
powstałnagruncieniemieckimwXIXw.poprzezanalogiędonazwpenqhmimer»goraz˜fqhmimer»g.
N
EUBOURG
(1978)uznajejednak,żetermintenniejestwłaściwy,gdyżwprzeciwieństwiedonazw,na
którychsięwzorowano,utworzonyjestniezliczebnikagłównego,leczporządkowego.Zdaniemtego
badacza,powinniśmyraczejużywaćstosowanegooddawnaprzezfrancuskichbadaczyokreśleniatrih-
mimer»g(szczegółowaargumentacjaznajdujesięwcytowanymartykule).
5
Por.krytykęniektórychstanowiskuW
ESTA
1982b,s.293.
6
Aphthon.(Mar.Victor.),GLVI,s.64,31-33Keil.Zob.W
EST
1982b,s.293.
