Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Zamiastwstępu
Odpóźnychlatsiedemdziesiątychubiegłegostuleciapokoniec
pierwszejdekadyXXIwiekuuprawiałemzawódreżysera.
Starzymistrzowietegofachu–niemaichjużwśródnas–
dawnoustalili,jakiewarunkimusispełniaćjegoadept.Wśród
zasadniczychbyłaznajomośćliteratury,aszczególnierzecz
jasnadramatu,historiisztukplastycznychimuzyki,atakże
dziejówpowszechnych,zwłaszczaostatnich.Niezaszkodziłby
równieżzasóbwiadomościzzakresupsychologii,socjologiiitd.
Ostatnietapegzaminówwstępnychnareżyserięwnieodległej
przeszłościzwanybył„lejbąisiorą”.Nazwaodwoływałasiędo
pewnegoegzaminuwwarszawskiejszkoleteatralnej,podczas
któregoprofesorBohdanKorzeniewskipoprosiłkandydata
oomówieniestosunkówpolsko-żydowskichwznanejpowieści
JulianaUrsynaNiemcewiczaLejbeiSiora,astwierdziwszy,
żeamatorreżyseriinieznategodzieła,acogorsza,nazwisko
autoraniezawielemumówi,odesłałgododomu.Ten,cotu
dużomówić,przerażającytytułnatrwałe,choćwszczególnej
formie,wszedłdojęzykateatralnego.Wczasie„lejbyisiory”
wieloosobowakomisjamogłaindagowaćegzaminowanego
praktyczniezkażdejdziedzinywiedzy.Jasamzachowujęna
trwałewpamięcipytanie:„Jakpartnertrzymałpartnerkę
wwalcupodczaskongresuwiedeńskiego?”.Dodziśniewiem,
