Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
– Jakpracujegenerator?– spytałMiles.
Wellandpotrząsnąłzmierzwionymiciemnymiwłosamiitupnął.
– Nieźle,alemartwimnieopóźnienie.Wyłączeniastająsięcoraz
częstsze.
Skłonnośćdomarudzeniabyłakolejnąjegonieprzyjemnącechą.
– Okej.Cóż,niemasięczymmartwić.Sprawdzę…
– Niemartwięsię,stary,poprostumówię.Sześćsekund
tostanowczozadużo.Wiesz,cosiędzieje,gdywysiadaprąd…
– Wiem– odpowiedziałMilestonem,któryzmroziłatmosferę.
Wellandpoczerwieniałipochyliłsię,byzdjąćbuty.
– Chybaodmroziłemnogi,kurwa– mruknął.– Marzętylkootym,
żebymiodpadłypalce…– UniósłwzrokispojrzałnaCartera.–
Cholera,przepraszam,stary.
Wcaleniebyłomuprzykro.
CartersięuśmiechnąłipostawiłDexteranapodłodze.
– Nicsięniestało.
Ajednaksięstało.
Niemiałczasusięnadtymzastanawiać,ponieważnaglepadło
zniskimwyciemzasilanieiwłączyłsięalarm.Wydawałosię,
żeWellandokazałsięprorokiemzagłady.
– Mówiłem,kurwa!– zawołał.
Milesuniósłrękę.Patrzyłnazegareknanadgarstku.Liczył.Raz,
dwa,trzy,cztery,pięć…
Rozległosiępiknięcie,gdywłączyłsięgenerator.Zasilanie
wróciło.Alarmnagleucichł.Nategwizdnął.
– Długototrwało.
– Sześćidwadzieściasześćsetnychsekundy– powiedziałMiles
iopuściłrękę.– Drobnyproblem.
– Jakdrobny?– spytałCarter.
Mileszastanawiałsięprzezchwilę.
– Przerwamusiałabytrwaćconajmniejosiemsekund,byzaczęły
siękłopoty.
– Dlaczegoosiem?– zapytałNate.
– Wwypadkuawariizasilaniaautomatycznezamkisię
odblokowują– odparłMiles.– Alenienastępujetonatychmiast.
Resztekenergiistarczanaosiemsekund.Wrazieniespodziewanego
wyłączeniaprądugeneratorpowinienruszyćwciąguczterech
dopięciusekund,byzamkibyłybezpieczne.
Carterpomyślał,żepozostałwąskimarginesbezpieczeństwa.Zbyt
wąski.
