Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
WSTĘP
Przyredakcjiposzczególnychrozdziałówmieliśmypoczucie,że
wieleaspektówmusizostaćpominiętychlubjesttotematnaodręb-
nąpozycję.Mamyjedynienadzieję,żebędąoneinspiracjądopo-
szerzaniatreściszkoleniowychczyorganizowaniawarsztatównp.na
tematpracyzróżnymitypamizwiązków.My,psychoterapeuci,do-
konujemywyboru–czypracujemyjakosingle,czywduecie.Ponie-
ważniektórzyznasdecydująsięnapracęwkoterapii–tootym,
jeszczeinnym,częstointensywnym,dośćintymnymiwymagającym
związkupiszewswoimrozdzialeAnnaDziubińska-Starska.Zapewne
koterapeucirównieżwzajemniesięsuperwizują,aleszczegółowote-
matsuperwizjiwdiagnozieterapiiparomawiaduetMonikaMisiec
iBogdandeBarbaro.Przybliżająonitentemat,trudzącsięzwy-
odrębnieniemsuperwizjietapudiagnozy.
DziękujemyRafałowiBornusowizawnikliwąrecenzjętegotomu
podręcznika.Szczególniezazwrócenieuwagi,żepsychoterapianie
jestjedynąformąpomocy,jakąmożemyoferowaćparomwpotrze-
bie.Zależnieodrozpoznaniaparymogąotrzymaćtakże(podajemy
zwdzięcznościązaRecenzentem):poradę–np.jakzadbaćodzie-
cigdyrodzicesięrozstają;interwencjękryzysową;pokierowaniena
warsztatypsychoedukacyjne–dlapar,komunikacyjne,rodzicielskie;
przekierowanienaindywidualnąpsychoterapięlubkonsultacjęzte-
rapeutąuzależnieńlubpsychiatrąlubprawnikiem.Wpodręczniku
koncentrujemysięnapsychoterapii,conieoznacza,żewskazane
inneformypomocynieistniejąlubniesąskutecznieparompomoc-
ne.Pragniemywtymwstępiezwrócićnatouwagę(powięcejmożna
sięgnąćm.in.do:CzabałaiKluczyńska,2015).
XII
