Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Tocochcepaniwie​dzieć?
–Przedewszystkim,czyjestpaninacośprzewlekle
cho​ra.
–Gdzietam!Je​stemzdro​wajakkro​wa.
Bioręgłębszyoddech,żebyniewybuchnąćśmiechem,
sły​sząctonie​co​dzien​nepo​rów​na​nie.
–Aprzyj​mu​jepaninasta​łeja​kieświ​ta​mi​ny?
–Ta​kiecośnapa​znok​cieiwło​sy.
–Pa​mię​tapanina​zwęiskładtegopre​pa​ra​tu?
Ko​bie​tapa​trzynamniezpo​wąt​pie​wa​niem.
–Kochanieńka,głowanieśmietnik.Leżytoto
wkuch​ni,tobio​rę.Nochy​bażeza​po​mnę.
Całyczasszerokosięuśmiechając,liczęwmyślach
dotrzech.
–Nodobrze,tosprawdzipaniwdomuipowie
minastępnymrazem.Atakzciekawości,widzipani
ja​kąśpo​pra​wę?
–Czyjawiem,za​wszemia​łammoc​nepa​znok​cie.
Mojeoczyotwierająsięszerokozezdumienia.Trzy
tozamało,mu​szępo​li​czyćdopię​ciu.
–To…topocopanitobie​rze?
–Sąsiadkapowiedziała,żetodobrewitaminy,
tokupiłam.Myślałam,żemożepaznokciemiszybciej
uro​sną.
–Alepoco?
–Bopaznokcietowizytówkakobiety!Asztuczne
sądrogieiupierdliwe,tochybaoczywiste.–Terazpani
Jadwigapatrzynamniezezdumieniem.Dyskretnie
rzucamokiemnamojekrótkoobcięte,niepomalowane
paznokcie.–Zresztątowitaminy.Niezaszkodzą,
amogąpo​móc!
–Przeciwnie,paniJadwigo!–oponuję.–Możnasobie
zaszkodzić,jaksięłykazadużowitamin!–Pierwszy
przykład,jakiprzychodzimidogłowy,
toprzedawkowaniewitaminyA(popularniezażywanej
„naskórę,włosyipaznokcie”),któremożeskutkować…