Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Prolog
KtóregośdniaszukałamjakiegośteledyskunaYouTubie,kiedymoją
uwagęprzykułwidniejącyzbokuekranulinkpodnazwą:FionaApple
CoverofTheWholeoftheMoon–LiveVersion[1].Częstosłyszałam,
jakmówisięotejpiosence,napisanejprzezMike’aScottawpołowie
latosiemdziesiątych,żetohołddlawyjątkowych,inspirujących
artystów.Tainterpretacjamadużosensu,zwłaszczagdyspojrzeć
nanajczęściejcytowanyfragmenttekstu:„Widziałamtylkojegosierp/
aletywidziałaścałątarczęksiężyca”.
RównieuderzającajaktekstjestdynamicznaaranżacjaScotta,
opartanasmyczkach,syntezatorach,sekcjidętejitryskającymenergią
chórku.Domieszankidorzucononawetefektdźwiękowyspadającej
komety–jeśliktośjestmuzycznymmaniakiemtakjakja,wie
zapewne,żeScottuzyskałgo,przepuszczającprzezechosondęodgłos
fajerwerkówzbibliotekidźwiękowejBBC…[2]Alegdywsłuchaćsię
uważniewsłowapierwszegorefrenu,możnawyłuskaćznichinne
znaczenie:„Byłaśwblokachstartowych/Wplecywiałciwiatr/
Próbowałaśsięgnąćgwiazd/Znasztouczucie/Sięgaćzawysoko/
Zadaleko/Zaszybko/Zobaczyłaścałątarczęksiężyca”.
Byćmożeuważacie,żeniepotrzebnietaktoroztrząsam.Myślicie
sobie,żetopoprostudobrapiosenka,iprawdęmówiąc,drażniwas,
jakbardzosiętymprzejmuję.Jednakzczystejciekawościklikniecie
zapewnewtenlinkdowersjiFionyApple.Jeślitakzrobicie,
przekonaciesię,żejejcovertocoświęcejniżtylkohołddla
ciekawych,kreatywnychludzi.Gdyśpiewa,jejtwarzrozświetlają
przebłyskismutku,pasji,goryczyiwściekłości.Jejszorstkigłos
chwilamibrzmi,jakbymiałsięzałamać.
Wrzeczywistościjednakstajesięcorazmocniejszy;zkażdąkolejną
zwrotkąApplerośniewsiłę.Kołyszesięprzedmikrofonemjakbokser.
Kartkaztekstemdrżywjejrękach.„Prawdaodebrałamimowę,
PRZEBIŁAŚSIĘPRZEZKŁAMSTWA…”Wktórymśmomenciezaczyna
tupać,wybijającstopąrytm.Wkońcu,gdymuzykacichnie,podnosi
wzrok,uśmiechasię,przezchwilęradośnietańczy,poczympada
nakolana,wiedząc,żetobyłprawdziwyogień.
