Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
spotkaniaupłynęłoponadpięćdziesiątlat,dokładnie
pamiętam,jakpiękneiniewinnebyłyjegoniebieskie
oczy.
Czyonrównieżomnieśni?Amożejużdawno
zapomniał,albowgniewiewyrzuciłmniezeswych
wspomnień?Możenigdyminiewybaczył.Takjak
janigdyniewybaczyłamsobie.Nieumiałamtego
zrobić…
Wiem,żeniewielepozostałomijużżycia,jednaknie
bojęsięśmierci.Całymswoimskutymlodemsercem
wierzę,żewystarczającoodpokutowałamzato,
comuuczyniłam.Pozostałamijużtylkonadzieja,
żezobaczęgotampodrugiejstronie,iżewybaczy
mimojegrzechy…
Natymkończysięmojahistoria,którarozpoczęłasię
wlipcowyporanek1920rokuwSzczepankowie.
Naszczęściedziękitejksiążceprzetrwapamięćomym
rodzie,któregozacniczłonkowiezasiadaliprzedwieloma
latywSejmieWielkim,byligenerałamiarmiiKrólestwa
Polskiego,uczestnikamiPowstaniaListopadowego,
awkońcuzesłańcaminanieludzkąziemię.Iwłaśnietym
moimbohaterskimprzodkomksiążkętępoświęcam.
KONIEC
Gdywystukałamostatnieliterymejpowieścipoczułam,
jakwkońcuogarniamniewewnętrznyspokój.Takbardzo
bałamsię,żeniebędziemidanejejukończyć,iżenie
zdążęopowiedziećświatuswojejhistorii.Niechciałam
byćzapamiętanataką,jakąuczyniłmnieAłtajskiKraj.
Miałamnadzieję,żewkońcuktośdostrzeżeto,jaką
naprawdębyłamalbojakąosobąmogłabymbyć,gdybym
nigdynietrafiłananieludzkąziemię.Nazbytdobrze
wiedziałam,comówiąomniesąsiedziijakmnie
postrzegają.Myśleli,żemamsercezkamienia.Mylili
się…Mojesercebyłoskutesyberyjskimlodem.
