Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
sobieMarta.
TonawetonasamapoprosiłaKarolaoodwiezienie
tegoNiemca.Azatemwszystkojasne,awłaściwietakie
jakodsamegopoczątku,odtychjedenastumiesięcy,
kiedytozaczęłapracęwagencji.Powiązanie
funkcjonowałonastępująco:księgowa–Wróblewski–
prezes.Och,takichzwiązkówbyłoznaczniewięcej.
Pionowychipoziomych,krzyżowych,różno-
ijednopłciowych.Najgorsze,żezamiastpracować,
osobytezajmowałysięintrygowaniemikopaniempod
sobądołków.Czyonasamapopełniałabłąd,nierobiąc
tego?Brakzaangażowanychioddanychpopleczników
przeważnieźlesiękończył.ByłjednakKarol...
–Towyjaśnijtęsprawęwksięgowości,proszę
–dodałaniecozmęczonymtonemizerknęławlusterko,
bysprawdzićstanmakijażu.
–Śliczniedzisiajwyglądasz,Marto,wiesz?–Karol
zaparkował,apotemoderwałwzrokodkierownicy.
Jegooczyjakzwyklepatrzyłynaniązoddaniem.
–Zresztątakjakzawsze.
–Aczytywiesz,żejesteślizusem?–zwróciłasię
doswegopodwładnego.
–Jabymtegotaknienazwał.Icieszęsię,żemogę
citopowiedzieć.Szkodatylko,żetyniemożeszmisię
odwzajemnićpodobnąuwagą.
–Nie...?–Ocomuchodziło?
–Botomogłobyoznaczaćmolestowanie.Rozumiesz,
wykorzystywanieswojegostanowiskakierowniczegodla
celów...
–Tylepiejuważaj!–ostrzegłaMartaiprzedsamym
gmachemministerstwakopnęłagocelniewkostkę.
Całeszczęście,żeMierzejewskimiałpoczuciehumoru,
inaczejnadłuższąmetęniezniosłabytejjegowiecznej
adoracji.
Wchodzącedogmachuczterdziestolatkichichotały
jakdzieci.Ciekawe,coonasmyśląochroniarze,
pomyślałaMarta.
Dwiegodzinypóźniejwychodzilizministerstwa
wrówniedobrychhumorach.Marcieudałosięnamówić
