Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
jestemnaciebienapalona?–zapytałaznaczącymtonem.
Cofnęłamsięokrok,bowolałamjednakjużterazdaćimtrochę
prywatności…
…iuderzyłamoregał.
Dwablatyzklejonkizsunęłysięzpółekizanimzdążyłamjezłapać,
zhukiemspadłynapodłogę.Sięgnęłamdłoniądowłącznikaświatła,
żebyWillaiAlexzobaczyli,żeniejestemżadnymwłamywaczemani
duchem…Gdylampynasuficiesięzapaliły,obojespojrzelinamnie
przezzmrużonepowieki.
–Kenz?Wystraszyłaśnasnaśmierć!–rzuciłaWillazoburzeniem.
–Cotyturobisz?PrzecieżzamierzałaśwybraćsiędoLondynu,
dosiostryLyalla.
–Alezmieniłamzdanie–powiedziałam.–Nieprzeszkadzajcie
sobie.WyłączętylkoświatłowLokiijużmnietuniema.
Mojasiostrauniosładłoń,chroniącsięprzedoślepiającym
jąświatłem,iprzeszyłamnieświdrującymwzrokiem.
–Stój!Poczekajnochwilę.
SpojrzałanaAlexa.Pewniewłaśnieprzemknęłojejprzezmyśl
pytanie,czyniepowinnazrezygnowaćzeswoichplanówzchłopakiem
izrobićmiprzesłuchania.Zjegooczubiłanadzieja,żejednaktegonie
zrobi.Alechybajejjeszczenieznałnatyledobrze.
Ijużdawałamuznakskinieniemgłowy.
–Idźdoautobusu.Niezajmiemitodługo.–Pokazałaręką
wkierunku,wktórymmiałsięudać.–Atyzemną–zwróciłasię
domnie,chwyciłazaramięizaczęładosłownieciągnąćzasobą
doLoki.Tamposadziłamnienafoteluizasunęładrzwi.–Masz
dokładniepięćminut,żebymipowiedzieć,cosiędzieje.
–Nic–odparłam.–Wszystkowporządku.
–Niewciskajmikitu.–Willamachnęłaręką.–Ryczałaśtutaj,
