Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
sądziłem,żejesteśdośćwyrafinowany.
–Możliwe.Aletyjedenwyrabiasznormęzacałąresztę
–odparłHal.Thornuśmiechnąłsięzzadowoleniem.
–Muszęzdumąprzyznaćcirację.
Niecodalejbliźniacy,znudzenibrakiemobowiązków
naspokojnymodcinkurzeki,zaczęlisiękłócić,cozresztą
czynilidośćczęsto.Odjakiegośczasumilczeli,kuwielkiej
uldzecałejzałogi,alewszystkocopiękne,szybkosię
kończy.
–Pamiętasztębrązowookądziewczynę,którasiedziała
cinakolanachpodczasucztyzokazjinaszegopowrotu?
–zapytałUlf.
Wulfrzuciłmupodejrzliwespojrzenie,poczymodparł:
–Tak.Aco?
Ulfzrobiłefektownąpauzę,uśmiechnąłsię,
przygotowującsłownyatak.
–Bardzojejsięspodobałem–oznajmił.
Wulfuniósłbrwi.
–Tyjejsiępodobałeś?
Ulfenergiczniepokiwałgłową.
–Teżzauważyłeś?
Wulfprychnął.
–Toniebyłopotwierdzenie–odparł–tylkopytanie.
Dlategouniosłemgłosnakońcuzdania.Znaczyłoono:
„Comasznamyśli,mówiąc,żejejsięspodobałeś?”.
–Mamnamyśli,żeuznałamniezaatrakcyjnego.
Nawetbardzoatrakcyjnego.Tochybaoczywiste.
PochwiliWulfodpowiedział:
–Skorototakieoczywiste,żejejsięspodobałeś
iżeuznałacięzaatrakcyjnego,todlaczegosiedziała
na
moich
kolanach?
Ulflekceważącomachnąłręką.
–Właśnietojestnajlepszydowód.Chciaławywołać
wemniezazdrość,udawała,żetotyjejsiępodobasz.
Grałaprzedemnątrudnądozdobycia.
–Notograłanaprawdęnieźle,bojejniezdobyłeś
–odparłzprzekonaniemdrugibliźniak.Zaraznapoczątku
zabawyzauważył,żedziewczynapodobasięjegobratu
iprzystąpiłdoakcji,nimtamtenzdążyłgouprzedzić.
