Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Jakbywodpowiedzinatęmyślusłyszałakwilenie
niemowlęcia.
–Cii…Śpij,kruszynko,śpij–szepnęła.–Zarazdociebie
przyjdę.
Wiedziała,żeniemożezostaćzdzieckiem,boinaczej
człowiekstojącyzadrzwiaminieprzestaniewniewalić.
Atomożetylkopogorszyćsytuację.Jeszczetylkotego
brakowało,abydokompletuobudziłsięsynekiteżzaczął
marudzić.
–Ktotam?–zapytaławprzedpokoju.
Niemowlęzaczęłogłośnopłakać.Skonsternowana
matkawahałasię,czywrócićdodziecka,czyraczej
otworzyćdobijającejsięosobie,abyzapobiecdalszemu
hałasowi.Wkońcuzdecydowałasięnatodrugie.
Odryglowałazamekiuchyliładrzwinaszerokość
łańcuchauniemożliwiającegootwarcieichszerzej.
Zobaczyładwóchmundurowychiczłowiekawcywilnym
ubraniu.Ledwozdążyłaodskoczyć,gdystojący
nazewnątrzmilicjancinaparlizcałychsił.Niezbytmocno
zamontowanezabezpieczeniepuściło.Paździerzowepłyty
zhukiemuderzyłyościanę.Kobietapisnęła
przestraszona.
–MatkoBoska!Cosiędzieje?–wykrzyknęła.
Jedenzmężczyzn–czerwonynatwarzyblondyn
onieprzyjemnymwyglądzie–złapałjązarękęibezsłowa
wyjaśnieniapociągnąłdopokoju.Drugizatrzasnąłdrzwi,
nieprzejmującsięhałasem.Trzecipodszedłdołóżeczka
iwyjąłpłaczącemaleństwo.
–Copanrobi?!Niechpanzostawimojedziecko!
–zaprotestowała,leczonmiałtozanic.Chciałazabrać
mucórkę,abyjąutulić,leczpowstrzymałjąsilnyuścisk
dłonizaciśniętejnajejprzedramieniu.
–ObywatelkaSzymczakSabina?
–Tak.Kimjesteście?
–SłużbaBezpieczeństwa–oznajmiłczłowiek
wprochowcu.–Aterazzamknijsię,głupiababo,
