Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Doskonałezgraniewczasie–stwierdziłRichardson,pod-
chodzącdonich.–Uciekamysprawdzaćbazęosóbzaginio-
nych.Wrazieczegodamyznać.
–Jasne,dzięki–odparłaAlice.–Muszęsięnapićkawy.–
dodała,gdyEvazMattemzniknęlizadrzwiamibudynku.
–Jateż.Idźdogabinetu,przyniosęci–powiedziałMax,
przepuszczającwproguswojąpartnerkę.
–Dziękuję.–Uśmiechnęłasiędelikatnieiweszłaposcho-
dachprowadzącychnapierwszepiętro,gdzieznajdowałsięich
pokój.Russelludałsiędokuchni.
Przekraczającprógniewielkiegopomieszczenia,wktórym
nacodzieńpracowali,Alicepróbowałauspokoićgonitwęmyśli
ogarniającąpomałujejumysł.Interesowałoją,kimjestmąż
ofiaryicociekawegomaimdopowiedzenia.Będziesięza-
chowywać,jakbycośukrywał,czyraczejrzucipodejrzeniana
kogośinnego?Usiadłazabiurkiemiwłączyłalaptopa.
ParęminutpóźniejotrzymałakrótkąwiadomośćodEvy,
żedobazywpłynęłozgłoszenieozaginięciu.Zalogowałasię
dosystemuiwprowadziładanedenatki.Faktycznie,pokilku
sekundachnaekraniepojawiłysięwszystkieniezbędneinfor-
macje.Baltimorespisałaadreszamieszkaniaorazimięina-
zwiskomężaofiary.
WtymmomenciewdrzwiachgabinetupojawiłsięMax.
Zbliżywszysiędojejbiurka,postawiłobokkomputerakubek
gorącej,czarnejkawy.Aromatświeżychziarenzacząłpowoli
rozchodzićsięwpowietrzuipobudzaćjądożycia.
–Jesteśkochany–powiedziała,chwytającgozarękę,ilekko
przyciągnęławswoimkierunku.
19
