Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Cośmacie?–zapytałaAlice.
–Jamesznalazłjejtorebkęidokumenty–odparłaWilliams,
całyczaswpatrującsięwprawojazdyofiary.
–Pokaż.–Baltimorezwróciłasiędoniewysokiegochłopaka.
Podałjejprzezroczystątorebkęzamykanąnasuwak.
–AgathaWhite.Urodzonaw1988roku.Trzydzieścipięćlat–
podsumowałaAlice.–Dobrarobota–dodaławkierunkuJamesa.
–Rozpytaliścieświadków?–zapytałMattRichardson,
wpatrującsięwciałoofiary.
Posiniałaskóranaszyizdawałasiępotwierdzaćpostawioną
przezChrisatezę.Mielidoczynieniazzadławieniemczy–jak
potoczniemawiałowieleosób–uduszeniemprzezsprawcę.
–Tak,aninicniewidzieli,aniniesłyszeli–odpowiedziałMax.
–Eva,sprawdźcie,czyniktniezgłaszałzaginięcia.My
przejrzymymediaspołecznościowe–wtrąciłaBaltimore.
–OK.Toco,spotykamysięzachwilęwbazie?
–Tak,nictuponas.Trzebasięzabraćdoroboty,znaleźć
ipoinformowaćrodzinę.
Aliceskierowałasiędozaparkowanegoprzedzaroślami
rangerovera.Dochodziłatrzecianadraneminadworzewciąż
byłocałkiemciemno.Delikatnywiatrzupełnieustał,atempe-
raturazdawałasiępodnieśćojeszczejedenstopień.
Baltimoreotworzyłaswojesłużboweauto,poczymzasiadła
zakierownicą,zaśMaxusadowiłsięobok,szukającczegoś
wtelefonie.
Ruszyliwstronękomendy.WtrakciedrogiAlicepróbo-
waławalczyćzwciążdoskwierającymjejzmęczeniem.Zdecy-
dowaniepotrzebowałaporannejkawy.
17
