Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Wstęp
Zaburzeniakomunikacjijęzykowej,rozumianejakoproblemywporozumiewa-
niusięzapomocąjęzykaetnicznegowjegowersjipodstawowej(językmówiony)
orazwersjiwtórnej(językpisany),dotykająwiększościpacjentówzmózgowym
porażeniemdziecięcym(mpd.),stanowiącistotnyaspektproblemówpsycho-
społecznychzwiązanychztymzespołemchorobowym.Rehabilitacjawprzypad-
kachmpd.maobecniecharaktermultdyscyplinarny,corazczęściejpodejmowana
jestwspółpracamiędzyspecjalistamizajmującymisięleczeniem,terapiąieduka-
cjąosóbzmpd.,jednakżewwieluprzypadkachwniedostatecznymstopniuzwra-
casięuwagęnarozwójumiejętnościkomunikowaniasię,aterapialogopedyczna
rozpoczynanabywazbytpóźnoiniezawszeprowadzonajestwłaściwie.
Dyzartria
1
należy,obokoligofazji,donajczęściejnotowanychwmpd.zabu-
rzeńmowy.Zewzględunadominującewobrazieklinicznymmózgowegopora-
żeniadziecięcegozaburzeniamotoryczne,wiążącesięzdysfunkcjąośrodkowego
układunerwowego,dyzartrię,definiowanąjakozaburzenienapoziomiewyko-
nawczymruchowegomechanizmumowy,uznajęzawadęwymowydlampd.spe-
cyficzną.Uszkodzenianeurologiczne,stanowiąceprzyczynędyzartrii,przejawiają
siędysfunkcjamiwobrębieaparatuoddechowego,fonacyjnegoiartykulacyjnego,
skutkującymizniekształceniamisubstancjifonicznejwypowiedziwpłaszczyźnie
1
Wpolskichpublikacjachlogopedycznych,medycznychipsychologicznychstosowane2
sposobyzapisutegoterminu:dyzartria/dysartria;obydwawariantyodnajdujemytakżewsłowni-
kuortograficznym[Polański(red.)2002].WersjapisowniprzezHz”wydajesięjednakbardziejza-
korzenionawpolskiejtradycjipocząwszyodWładysławaOłtuszewskiego[1905](aczkolwieksto-
sowanyprzezeńtermindyzartryamiałznacznieszerszyniżobecniezakrespojęciowy),poprzezLe-
onaKaczmarka[1975],poStanisławaGrabiasa[2000].