Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
zdjąćzaparowanychbinokli,gdydłoniewięznąwwielkich
jednopalcowychrękawicach.
–Dzieńdobry,panieinżynierze–mówidoniegoPająk,
itoonpierwszyodgaduje,czemuprzybyszstoitakjakoś
sztywnoaniepewnie;podchodziwięc,ujmujegozałokieć
ijakciuciubabkęprowadzinakrzesło.–Czymmożemy
służyćpanuinżynierowi?
WszyscywmieścietakpanaPękalętytułują,choćcałe
jegowykształcenietoczteryklasypowszechniaka
iterminumajstra,noaleprzecieżjakośtrzebaokazać
szacuneknajbogatszemuobywatelowiSkierniewic,
właścicielowitrzechtartakówifabrykimebli,które
–opatrzonenalepką„MartinPekalaWerk”–dzieńwdzień
eksportowanesąkolejądoNiemiec.
MgłaspełzłazeszkiełipanPękalawidzijużobu
policjantów,aonijegooczywyrażającerozpacz.
Znapięciemczekają,copowie,leczsłowaniechcą
przejśćprzezściśniętegardło,zamiastnichdobywasię
nieartykułowanyświst.
Dziubińskiszybkopodajekarafkęwody.Wydatnejabłko
Adamapodskakujewrytmłykówipochwilizaczynają
piąteprzezdziesiąterozumieć.
–Panieinżynierze,alektokogo?–spytałPająk.
–Onją–powtórzyłPękala,tępymwzrokiemwpatrując
sięwpomalowanenaczerwonodeskipodłogi.–Ten
bydlakmojącórkę.Zamordował.
Policjancidoskonalewiedzieli,kogookreśliłtym
mianem.Jakulałpasowałodoichdawnegoszefa,Juliana
Filipowicza,osławionegoParagrafa,którynosił
ówpseudonimniezpowoduznajomościkodeksu,lecz
dlategożegłównymnarzędziemwjegopracybyła–tak
przezpolicjantównazywana–meblowasprężyna
zkółkiemzębatymnakońcu,służącadozmiękczania
przesłuchiwanych.
–Zbudziłymnienadranemkrzykizichmieszkania.
Wołała:ojciec,napomoc,napomoc!Więczłapałem
