Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
mogłagoodwiedzićbabcia.Wielerazywspominaładzień,
gdyowejmroźnejzimyztekturowąwalizką,wktórej
wiozłasłoninę,zgubiłasięwmarmurowymmoskiewskim
metrze.Wtedyteżpopadławobłęd…alezaczęłachodzić
podwiatr,podchłodnyrześkiwiatr,itojejpomogło.Nie
umiemsobiejejwyobrazićwśródtejruskiejzamieci,tak
jaknieumiemsobiewyobrazićsiebie,powiedzmy,
natargachksiążkiweFrankfurcienadMenem.
Mojamatkasłaładziadkowidołagruswojefotografie.
Ażpewnegodniasamadostałastamtądlistzdołączoną
fotografią.Tyleżenieoddziadka,aleodmordercy,
któremudziadekpokazywałjejzdjęcia.Wąsatychłop
pisał:„Hot’idaleko,nodušojjavsegda
sVami”[6].Popowrociezłagrudziadekopowiadał,
żemusiałnauczyćsiężyćnietylkoztymczłowiekiem,
aleizjegodwiemazbrodniami.Lubiłteżwspominaćsam
momentpowrotu.Kiedyniespodziewaniewszedł
dodomu,babciaupuściłapatelnięześwieżonalanymi
blinami[7].Bratdziadkaniewysłałmudołagruanijednej
paczki.Mimowszystkoprzedśmierciąpojednalisię
zesobą.Wtymceludziadekosobiścieprzyjechał
domiasteczka,wktórymobecniebałtyccy
iskandynawscypisarzedebatująnatematliteratury
współczesnej.Nimjednakdoszłododecydującego
spotkaniadwóchbraci,nastąpiływydarzeniaowiele
ważniejsze.Zmarłajednazwnuczekmojegostryjecznego
dziadka,apóźniej(tj.wporządkupodważającymistnienie
Boga)takżejegocórka.Dodziśpamiętamfotografię
zmarłejwnuczki.Wtrumnie,prawdopodobnie
wewłasnympokoju,leżynastolatka,wdłoniachtrzyma
książkę,zadużąnamodlitewnik.Nadtrumnąstojąci,
którympisanebyłoprzeżyćśmierćdziewczyny–matka
ifikus.Byłamwtymsamymwiekucozmarła.Chyba
tomnietakporuszyło.Obraztejdziewczynywtrumnie,
widokleżącychwzdłużciałamartwych,nibydrewnianych
warkoczynieustanniemnieprześladował–kiedy
czyściłamzęby,kiedyprzedlustremwyciskałampryszcze
naczole,kiedyzpudełkawkształciejabłkawyciągałam
swojąbiżuterię,kiedyczytałamksiążkiipłakałam
