Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
narzędziebadawcze,metodologięorazkategorie
interpretacyjnedotychczaszarezerwowanedlabadańnad
teatremorazpokrewnychdziedzinnauki,takichjak
performatyka(
perforamcestudies
).Złożoność
problematyki,jejwielowątkowośćiwielopoziomowość,
sprawia,żekoniecznewydajesiępodejście
interdyscyplinarne.Wdalszejczęścirozdziałuchciałbym
zaprezentowaćkilkaperspektywbadawczychpomocnych
przyanalizieegzekucjipublicznych(równieżtych
stosowanychprzezNiemcówwtrakcieIIwojny
światowej).
1.4.1.SamuelWeber
AmerykańskibadaczliteraturySamuelWeberwswojej
książce
Teatralnośćjakomedium
24zauważył,żesłowo
„teatr”przestałobyćutożsamianejedynie
zdotychczasowymznaczeniemterminu–miejsca,
wktórymwystawiasięsztukęlubspektakle.Zacząłbyć
terminemowieleszerszym,oznaczającym„przestrzeń
działalnościwogóle”25.Seriawydarzeńodsłaniadane
miejscejako„scenę”,zaśwydarzanianabierającech
spektakluteatralnego,nawetwsytuacji,gdy
właściwienaowej„scenie”niejestgranasztuka.Weber,
przyglądającsięprzykładowoatakomterrorystycznym,
podkreślił,żepojęciempomocnymwichopisywaniujest
właśnietermin„spektakl”.Jednakżeżeby„coś”określić
mianemspektaklu,wedługbadaczamuszązostać
spełnionepewnekonstytutywnewarunki:
Żebycośbyłospektaklem,musicałkiem
poprostumiećmiejsce,czylimusibyć
lokalizowalne.Abyspektaklbyłwidoczny
(isłyszalny),musibyćumiejscowionybądź
towjakimśwnętrzu,wteatrze(jakiegokolwiek
rodzaju),bądźnazewnątrz,wotwartej
przestrzeni.Alemiejsceiodbywaniesię(
taking
place
)spektakluwymagająinnegoobszaruniż
zwyczajny,aprzynajmniejniżten,któryzakłada
tradycyjnysposóbdefiniowaniamiejsca,
mianowiciejakotrwałego,zawartego-w-sobie
