Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
zanami”.Jestichtakwielu.Odczasudoczasuktóryś
wypadazkalendarzaświętych.Inniniezostalijeszcze
całkowiciepotwierdzeni.WKlingenberguludziemają
nadzieję,żeBarbaraWeigand[1]zyskatytuł
„błogosławionej”.Anneliesedarzyłatęwieśniaczkę
zeSpessart,zmarłąprzedjejczasami,wielkimuczuciem.
Większączęśćswojegodziewięćdziesięcioośmioletniego
życiaspędziłananiestrudzonejpracy,wmodlitwie
iwekstazie,ispoczęłapodfundamentamiprzestronnego
kościoławRück-Schippach,parafiiojcaRenza.
RodziceisiostryAnneliesesięmodlą,podczasgdy
przezjejustaprzeklinająwściekłedemony.Demony
toupadlianiołowie,którzynienawidząBogaisąwstanie
wiecznejwalkiztyminiebiańskimiwojownikami,którzy
pozostaliwierni.Ludzierównieżmająswojąrolęwtym
dramacie,częśćwspierajednąstronę,częśćdrugą.Dobro
zawszezwycięża,aci,którzywalcząodobro,walczą
ochwałę.Pozostałychczekastraszliwylos.„Piekłomusi
byćpotwornieprzerażające”,wzdychaAnneliese
wjedynejdłuższejrozmowiezojcemRanzem,którąten
nagrał.WszkolewKlingenbergudzieciucząsię
odoktorzeFauście,zgodniezwczesnymiwersjamitej
opowieścibłyskotliwymoszuście,którywielokrotnie
przejeżdżałprzezWürzburg,gdzieAnnelieseuczęszczała
docollege’u.Ucząsię,jakzawarłpaktzdiabłem,aten
nakońcugozamordował,odrywającmukończynę
pokończynieirozsmarowującjegomózgpościanach.
RozmawiająteżokobietachwKlingenbergu,kobietach,
któremajązłemoce.Wmrocznychczasachprocesów
czarownicbyłoichtakwiele,żeniemieściłysięwwieży
św.Pankracego.Obecnieniesąjużnazywane
czarownicami,alesązazdrośnicy,którzypotrafiąrzucić
klątwęitchnąćwniążycie.Długoposwojejśmierci
mogązatrućniewinnąosobęalboodebraćjejrozum,
iżadendoktorniemanatolekarstwa.WKlingenbergu
