Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
AgnieszkaBachmura,AleksandraSztybor
UniwersytetWarmińsko-MazurskiwOlsztynie
WydziałBiologiiiBiotechnologii
KołoNaukoweBioinformatyków
Opiekun:drJanPawełJastrzębski
OPTYMALIZACJAPROCESUPROJEKTOwANIA
STARTERówDOREAKCJIQPCRPOPRZEZ
ADAPTACJĘPóŁAUTOMATYCZNEJMETODYKI
BAZUJĄCEJNANARZĘDZIACHinsilico
wstęp
Łańcuchowareakcjapolimerazy(PCR)zostałastworzonaiopublikowana
wroku1986przezamerykańskiegobiochemikaKary’egoB.Mullisa,wraz
zespołemnaukowymzCetusCorporationwEmeryville(Mullisiin.1986).
PCRuważanyjestobecniezafundamentalnąmetodębiologiimolekularnejipo-
zwalanaamplifikacjęspecyficznychfragmentówcząsteczekkwasównukleino-
wychwcyklachtemperaturowychskładającychsięztrzechetapów:annelingu,
elongacjiidenaturacji(Jarczak,Ślaska2011).Podstawądozapoczątkowania
procesureplikacjiokreślonegofragmentuDNAlubcDNA(utworzonegona
podstawieRNA)jestobecnośćparyspecyficznychcząsteczekstarterowych
flankującychwybranyregion.Każdyzparystarterówmusimiećsekwencję
nukleotydówkomplementarnądoinnejnicipowielanejcząsteczki.Warunkiem
odpowiedniegoprzebieguPCRjesttakżeobecnośćwśrodowiskureakcyjnym
termostabilnejpolimerazyDNA,niemodyfikującejreplikowanejsekwencji.Za
opracowaniemetodyPCRKaryMullisotrzymałw1993rokuNagrodęNobla
wdziedziniechemii.Podstawąpracynaukowcabyłybadaniaopublikowane
w1971rokuprzezKjellaKleppe’go,opisująceprzebiegreplikacjinaprawczej
przyużyciuoligonukleotydówkomplementarnychdonaprawianejcząsteczki
DNAprzyużyciupolimerazyDNA.
IlościowyPCR(qPCR)tometodapolegającanapowielaniuwybranego
fragmentuDNAlubcDNAzjednoczesnąanaliząprzebiegureakcjiwczasie
