Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Brendytrzymanonietylkokoniedoskoków,jakpierwotnie
zakładałyśmy,leczrównieżbardzowielekonidojazdywstylu
western.OjciecBrendy,RichardBaxter,byłznanymwcałychStanach
Zjednoczonychhodowcąbardzodobrychkonirasyamericanquarter
horse.Anija,aniMelikeniemiałyśmywątpliwości,żemusimy
spróbowaćitakiegostylujazdy.
Zpoczątkuogromnafarmawydawałanamsięrajemdlakoni,lecz
przezprzypadekwpadliśmyzdziećmiBrendy,LukiemiJoaną,
naszajkępseudohodowcówdręczącychzwierzęta.Najgorszebyło
jednakto,żeprowodyremokazałsiędrugimążBrendy,Chris.
WpodziękowaniuzanaszezaangażowanieipomocRichardBaxter
podarowałnamnapożegnaniedwazeswoichkoni:jadostałam
kasztanowatąklaczMainlyMathildę,naktórejwygrałamjeden
zkonkursówjazdyreiningowej,aMelikemłodegowałachamaści
buckskinoskomplikowanymimieniuDunitwhizasmile.Odtamtej
chwilimojaprzyjaciółkaniepotrafiłaprzestaćmówićoswoim
Smileyu.JejchłopakNiklaszanielskącierpliwościąwytrzymywał
bezustannąpaplaninęMelike,aleTimstraszniesiędenerwował
iomijałmojąprzyjaciółkęszerokimłukiem.Sytuacjamiędzynami
byłanieconapięta,bochoćgadaninaMelikeimniedenerwowała,
tojednakpotrafiłamzrozumiećjejekscytację.
Itakwkońcudziśnaszekoniemiałydotrzećdokraju.Dlatego
zamiastwtenśrodowywrześniowyporaneksiedziećwszkole,
jechałyśmyciężarówkąmojegotatynalotnisko.
Oddwudziestuminut,czyliodchwili,kiedyruszyliśmyzmiejsca,
Melikegadałajaknajętairobiłaprzerwytylko,bynabraćoddech.
Nacodzieńbyłastrasznągadułą,leczdziśbiławszelkierekordy.
–Atakwogóle,todlaczegojedziemytymdużymtransporterem?
–zapytałaniespodziewanie.–Wystarczyłabychybazwykła
przyczepa?
–Doprzyczepkiwchodzątylkodwakonie–wyjaśniłtata.
