Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Gościeczekają.–Kręcigłowąiwskazujenajpierwnajed-
nązzapełnionychtac,potemnastolikprzyścianie,naprzeciw-
konas.
Biorętacęiruszamwkierunkusiedzącegoplecamidomnie
bruneta.Chłopakmanasobiebiałąkoszulę,aprzezoparcie
krzesłaprzewiesiłskórzanąkurtkę.Siedziwygodniezwycią-
gniętyminogamizałożonymijednanadrugą.
Stajęprzednim,chwytajączafiliżankęzkawą.Unoszę
wzrok,bymócsięprzywitaći…łup!Srebrnatacawrazzczeko-
ladowymbrownielądująnapodłodze,azarazzanimifiliżanka
kawy.Szkłoleciwewszystkiestrony,ajaniemogęruszyćsię
zmiejsca,wbijającwzrokwsiedzącegoprzedemnąchłopaka.
–Wszystkowporządku?–pyta,wstającikładącdłońna
moimdygoczącymramieniu.
Jestemwtakimszoku,żeniepotrafięwydobyćzsiebieani
słowa.Dłonietrzęsąmisięniekontrolowanie,asercewali,
jakbymdopierocoukończyłamaraton.Toniemaprawadziać
sięnaprawdę.
–Rety,Alex,coztobą?!–Kątemokawidzę,jakAnnabie-
gniewnasząstronę.Najejtwarzypojawiasięsubtelny,nie-
winnyuśmiech.–Zcałegosercaprzepraszamy–zwracasiędo
bruneta.–Koleżankanieczujesiędzisiajdobrze.–Nerwowo
marszczybrwi,poczymspoglądanamnieukradkiem.–Proszę
owybaczenie–powtarzawyraźniezakłopotana.–Niechpan
zamówi,cotylkozechce.Nanaszrachunek,wporządku?
–Toniebędziekonieczne–odpowiadaspokojnym,melodyj-
nymgłosem,niespuszczajączemniewzroku.
Zachowujesię,jakbynigdywżyciumnieniewidział.Coto
mabyć?Jakiśparszywyżart?Amożewłaśniezostałamwkręco-
nawjedenztychidiotycznychprogramówtelewizyjnychiusły-
szęzachwilęgłośne:„Witamywukrytejkamerze!”?
Chłopakwyciągazkieszenispodniportfelikładzienastoli-
kukilkabanknotów.
