Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Emm…wpracy?Dorabiałem–odpowiadazniepokojącą
pewnościąsiebie.
–Wpracy?–Mrużępodejrzliwieoczy,starającsięprzeszyć
gowzrokiem,conierobinanimnajmniejszegowrażenia.
Chybazauważa,żejegoodpowiedźniedokońcamnieprze-
konuje,bopochwilidodaje:
–Cowtymdziwnego?Samapracujesz.Pozatymniccido
tego,czymsięzajmuję.
Zaciskamzębyipokrótkimnamyśledecydujęsięsięgnąćpo
ostatniąszansęnaprawdę.Trzebapostawićwszystkonajedną
kartę,nawetjeśliwyjdęprzytymnawariatkę.
–Twojeramię–mówięniepewnie.
–Cośznimnietak?–pyta,spoglądającnamniesceptycz-
nymizarazemznudzonymwzrokiem.
Zerkanazegarek,dającmidozrozumienia,żeniemaochoty
dłużejtracićczasunanasząrozmowę.
–Niemamcałegodnia,skarbie,więcmożeprzejdźwkońcu
dorzeczy.
–Chcęjezobaczyć–rzucambeznamysłu.
Niemogęuwierzyćwto,cowłaśniepowiedziałam.Serio,
Alex?Jakimcudemprzeszłomitoprzezgardło?Omójsłodki
Boże,cozawstyd.Alezdrugiejstrony,jeżelidziękitemubędę
mogławkońcuspaćspokojnie,dodiabłazewstydem.
–Wow!–Parskaśmiechem,cobyłodoprzewidzenia.–
Chceszmipowiedzieć,żemamsiędlaciebierozebrać?–pyta,
ciąglesięśmiejąc.
Czuję,jakzsekundynasekundęczerwienięsięcorazbar-
dziej.Zapewnewyglądamterazjakwielgachny,idiotyczny,na-
burmuszonyburak.
–Nodobrze.–Wzruszaramionami.–Alejeślipotemdosta-
nęzapaleniapłuc,tobędziewyłącznietwojawina,skarbie.
Płonę–inaczejniedasiętegonazwać.Jeszczetrochęiza-
mienięsięwkupkęprochu,aonniebędziemusiałnawetkiwnąć
