Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Wstęp
Słodkismakjestpowszechnieuznawanyzaprzyjemny,
gdyżjestpreferowanyprzeznasoddzieciństwa.Pierwszy
pokarmponarodzinachtozazwyczajmlekomatki,które
jestnaturalniesłodkiedziękizawartościlaktozy.Rodzimy
sięwięcznaturalnąpreferencjąsmakusłodkiego.
Odczuwaniegorozpoczynasięnaczubkujęzyka
–właśnietamznajdująsięlicznebrodawki,ananich
kubkismakowezreceptoramirozpoznającymisłodycz.
Mimotego,żemamydziśnieograniczonydostęp
dojedzenia,naszmózgwciążnagradzanasdopaminą,
serotoninąiendorfinami(totzw.hormonyszczęścia,
którewywołująwnasdobresamopoczucie),kiedytylko
receptorysmakowewyczująsłodkośćwustach.
Napewnonikogodotegosmakunietrzeba
przekonywać,aletymbardziejpowiniśmynaniego
uważać,bomożetodoprowadzićdonadmiernego
spożywaniacukru.
WedługrekomendacjiŚwiatowejOrganizacjiZdrowia
(ang.WorldHealthOrganization,WHO)cukierpowinien
stanowićniewięcejniż5%dziennegozapotrzebowania
kalorycznego.NarodoweCentrumEdukacjiŻywieniowej
iNarodowyInstytutZdrowiaPublicznegowzaleceniach
zebranychjako„talerzzdrowegożywienia”takżeradzą
ograniczeniecukruisłodyczy.Wedługekspertów
zmniejszenieilościcukrówprostychwdiecieprzynosi
korzyścidlazdrowia,międzyinnymiwprofilaktyce
ileczeniuotyłości,cukrzycy,choróbukładu
krwionośnegoinowotworów.Terekomendowane
5%energiioznacza,żeprzyśrednimzapotrzebowaniu
kalorycznymdlaosobydorosłejnapoziomie2000kcal
będzietookoło100kcal,czyliokoło5łyżeczekcukru.
Zaleceniatedotyczątzw.cukrówwolnych,czyli
dodanychdożywności(przezproducentówżywności,ale
