Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
późniejniewiedziałjuż,zczymwłaściwiebyła.Poszedłdołazienki,
potemdodystrybutorazwodą.Napełniającbutelkę,usłyszałzasobą
głos:
–Cześć.
Podskoczyłprzestraszony,jakbyzaskoczyłogo,żeniejestsam
wbudynku.OdwróciłsięizobaczyłJess,sympatycznąkorektorkę
wokularach,którasamasiebieokreślałajakopasjonatkęgramatyki
ipracowaławredakcjidokładnietakdługojakon.Zdarzałoimsię
czasemrozmawiać,zanimAnnazmarła.Zanimrozpadłsięnakawałki.
–Cześć,Jess–odparł,odsuwającsię,żebyzrobićjejmiejsceprzy
dystrybutorzei,jakliczył,wrócićbezprzeszkóddobiurka.Odwrócił
się,byodejść.
–Poczekajchwilkę–powstrzymałago.
–Ja?–zapytał,choćoczywiściemusiałamówićdoniego.
Zwahaniemznowusięodwrócił.
–Widziałam,jakjadłeśprzybiurkutęsmętnąkanapkę.–Jess
napełniławodąrobiącyzakubektekturowycylinder.Ktouznałtocoś
zaakceptowalnysubstytutnaczynia?Wyszczerzyłazębywuśmiechu.
–Toznaczy,możebyłapyszna,alejakdlamniewyglądałasmętnie.
Pomyślałamsobie,że…Wiem,niemożeszwyjśćpopracy,bomusisz
odebraćmałego,alesporoludziodnaschodziwśrodynalunch
napromocyjnesushi.Możekiedyśsięznamiwybierzesz?
SushibyłoulubionymdaniemRobertaiAnny.Nauczylisięjejadać
iwielbićjeszczenastudiach,razemuczylisięteż,jakużywać
pałeczek,podnosićkawałkisushi,zanurzaćjewsosiesojowym,
apotemwkładaćdoust–sobienawzajem.Wieleparprzyspecjalnych
okazjachwychodziłonasteki,owocemorzaczydo„Włocha”,aoni
–zawszenasushi.
Wjakisposóbprzecenionesushispożywanezprzypadkową
zbieraninąkolegówzpracymogłobydorównaćromantycznym
kolacjomzAnną?Toproste:niebyłowstanie.
Mogłoconajwyżejprzywołaćwspomnieniaijeszczebardziej
goprzygnębić.
MimowszystkomiłozestronyJess,żegozapytała.Żesię
zlitowała.
–Jasne,możekiedyśdołączę–odparł,niesilącsięnawet
naprzekonującyton.–Dziękizazaproszenie.
–Niemasprawy–odpowiedziałaJess,wjejgłosiezabrzmiało
niespodziewanerozczarowanie.–Robert?
–Tak?–Niewiedział,doczegotozmierza,alejużzacząłzdawać
