Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Panowie,tomojanajlepszaprzyjaciółka,Noel–przedstawia
jąMeliwskazujenaBruce’a.–TojestBruce,bramkarzD.C.Eagles
iznawcamuzykizlatosiemdziesiątych.
Brucezszerokimuśmiechemwyciągawielkąrękęiściskadłoń
Noel.Całysięspinam,kiedyobserwuję,jakjejdotyka.Zaskakuje
mnieto,ponieważnienależędoosóbzazdrosnychanizaborczych.Ale
widokczyjejśrękiobejmującejjejdłońsprawia,żeściskamnie
wżołądku.
Noelsięuśmiecha.
–Wieleotobiesłyszałam!
NastępnyzostajeprzedstawionyRemy.
–Remyjestkapitanemdrużynyidba,abyciwszyscyfaceci
trzymalisięzdalaodkłopotów.
Remykiwagłową,następniewymieniazNoelszybkiuściskdłoni.
Niechmubędzie.
–AtojestColby!–Melpuszczadomnieoko.–Niechcięnie
zwiedziejegopsotnyuśmiech.Tenfacetrzuciłbywszystko,gdyby
któryśzjegoprzyjaciółznalazłsięwpotrzebie.
Jestemwzruszonyjejsłowamiitym,żewkrótkimczasietakdobrze
mniepoznała.Kobietyzazwyczajdostrzegająjedyniemojątwarzalbo
zarobki.Zdziwnymskrępowaniemtym,żemojaprzysłowiowamaska
nachwilęopadła,zbywamśmiechemsłowaMelizarzucamrękę
naramionaNoel.
–Hej,aniele.
Przewracaoczamiiodsuwasięodemnie.Kierujeswojąuwagę
wstronęBruce’aiRemy’egoiobdarzaichprzyjaznym,
megawatowymuśmiechem.
–Miłooficjalniewaspoznać!–Kątemokazerkanamnie.
–Większośćzwas.
