Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
jużśmielej,ujętajegoserdecznością.
—Mamprośbędoojczymka.
—Mów,Handziuśmój,mówwszystko,czegotylkopragniesz.
Więcocóżtochodzi?
—Ojczymku,jachcęsięuczyć.
—Uczyć?…Awszakżeoddzieckanicinnegonierobisz.Masz
pannęEwelinkę,bardzozdolnąnauczycielkę,kilkaprzedmiotów
wykładacikorepetytorJanuszka,zdajeszcorokuegzaminy
wWarszawie,zatemuczyszsięzupełnieprawidłowo,wedługkursów
pensjonarskich.Kujeszpocałychdniach.
—Tak,alejużwtensposóbprzeszłamsiedemklas.Terazmam
innepragnienia.
—Jakieżtonaprzykład?
Andziaodczuławtychsłowachpewienchłód.Przytuliłasię
doojczymapieszczotliwie.
—Chciałamprosićojczymka,abymipozwoliłpojechać
doKrakowanakursyprzyrodnicze.Ogromnietejnaukiciekawamitak
bymsięserdecznieuczyła.Niechmiojczymekpozwoli,mójzłoty,
dobry…
Kościeszasposępniałizamknąłoczy,zsunąłbrwiażnapowieki.
Andziaujrzawszygotakim,zerwałasięzjegokolan.
—Ej,ojczymekrobistrasznąminę…
Zmitygowałsięodrazu,wziąłjązaręceiposadziłoboknakrześle.
Uśmiechobłudnywystąpiłnajegowargach.
—Zmartwiłaśmnie,Aneczko,bardzopoważnie,nigdynie
myślałem,żecijestźlewdomu…izemną…
—Ależ…
—Bogdybycibyłodobrze,tobyśniemiałatakichmyśli.Zasmuca
