Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Kotjestumnie–przyznałKai.–Zakolacjęjednakpodziękuję,
zarazbędęwychodził.
–Wmieściewszystkozamykasięoósmej,nawetknajpy
zjedzeniemnawynos–uprzedziłFlorian,podchodzącdofotela.
Zwierzak,ledwiegozobaczył,czmychnąłzałóżko,więcmężczyzna
powędrowałniechętniezanim.
–Nieszkodzi.Proszędzisiajniewychodzić.Niechpanteżpowie
żonie,abytegonierobiła.
–Dlaczego?
–Dostałemostrzeżenienatematodmieńców.Niechmipanzaufa.
–Oczywiście.Alepantojestodważnyażdoprzesady.Mniepan
ostrzega,asamzamierzawyjśćpodwieczór–mruknąłwłaściciel,
przyklękającipróbującwydostaćkotaspodmebla.Zanimdoniego
dosięgnął,pupilponownieuciekłiprzyczaiłsięzabiurkiem.Florian
wstałisapnąłzniezadowoleniem.–Pomożemipan?
–Pomogę.Aletonieodwaga,toobowiązek.
–Mamnatentematwłasnezdanie.Broń,odmieńcy,akcja…
dotegotrzebabyćkimświęcejniżja.Jatolubięspokojnieposiedzieć
przykominku,aniebiegaćpomieście,wymachującspluwą.
–Nietwierdzę,żetolubię–odparłKai,choćwgłębiserca
przyznawał,żetakbyło.Pomimoiżceniłsobiespokojneżycie,które
wiódłprzedpojawieniemsięodmieńców,obecnetakże
muodpowiadało.
Kotczaiłsiępomiędzynimi,mającnadzieję,żeponownieuda
musięuciec.Podchodzącdoniegoizważającnachoćbynajmniejsze
drgnięciemięśni,Oshiroodczułprzyjemnąadrenalinę.Polowanie,
nawettakie,wwynikuktóregoniezamierzałzrobićzwierzęciu
krzywdy,budziłowłowcyenergię,którejpotrzebował.Byłataksamo
upajającajakkrew.
Kotspróbowałczmychnąć,aleKaibyłszybszyigopochwycił.
Ciche,oburzonemiauknięciepowiedziałomu,cozwierzęmyśli
oodcinaniumudrogiucieczkiiprzekazywaniuwręceFloriana.
Zadowolonywłaścicielprzytrzymałjeprzypiersi,niechcącnarażać
sięnakolejneposzukiwaniazakilkachwil,gdybypupilzdołałmusię
wymknąć.Podziękowałkrótkoiczymprędzejwyszedł.
