Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
1.Podstawyrozwojuregionalnego–aspektteoretyczny
Kształttejkrzywejmożnaopisaćnastępującymwzorem23:
y
=
n
−+
ne
1
e
,
19
gdzie:y-liczbaosóbabsorbującychinnowację,e-podstawalogarytmunatural-
nego,n-liczebnośćpopulacji;
lubteżinnymrównaniemzaproponowanymprzezznanegobadaczaprocesudyfuzji
E.Mansfielda,przedstawionymwpracyTechnicalChangeandRateofImitation24:
Y=E[1+exp(-a+bt)]-1,
gdzie:E-liczbapotencjalnychużytkownikówinnowacji(określanatakżejakopoziom
nasyceniainnowacjąprzyjętyarbitralnie),exp-funkcjawykładniczaopodsta-
wierówneje(czylipodstawiealgorytmunaturalnego),t-czas,a,b-stałe.
Jednakbezwzględunaprzyjętąformułęmatematycznąpowyższakrzywaobra-
zujebezpośredniowzrostliczbyjednostekprzestrzennychprzyjmujących(akceptu-
jących)innowacje.Natomiastchcącopisaćgraficznierozkładwczasieliczbyada-
ptatorówinnowacji,należysięposłużyćkrzywąrozkładunormalnego.Potwierdza
totakżemodelRogersa,wktórympodzielononabywcówinnowacji(uczestników
procesudyfuzji)napięćgrup25.Grupytewrazzrozkłademichliczbywczasieza-
prezentowanonarys.1.2.
%
akceptujących
a
b
c
d
e
czas
a-innowatorzy,b-wcześninaśladowcy,c-wczesnawiększość,d-późnawiększość,e-maruderzy
Rys.1.2.DyfuzjainnowacjiiposzczególnegrupyprzejmującewmodeluRogersa
Źródło:K.Karcz,Procesdyfuzjiinnowacji.Podejściemarketingowe,WydawnictwoAkademiiEkono-
micznejwKatowicach,Katowice1997,s.36.
23S.M.Kot,A.Karska,K.Zając,Matematycznemodeleprocesówdyfuzjiinnowacji,PWN,War-
szawa1993,s.98.
24K.Karcz,Procesdyfuzjiinnowacji.Podejściemarketingowe,WydawnictwoAkademiiEkono-
micznejwKatowicach,Katowice1997,s.67.
25E.M.Rogers,DiffusionofInnovations,TheFreePress,NewYork1983,s.16.
