Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Itobyławłaśnietadrugaciemnastronachwilowo
pozostawionegowrękachMiśkidziedzictwa.
EleganckielokumprzyulicyRybołowcówznajdowało
sięwkamienicyzdziewiętnastegowieku,wybudowanej
wstylueklektycznym,ozdobionejbalkonami
iwieżyczkami.Śladydawnegopięknabyłycorazmniej
widocznezewzględunazłystanfasady.Wszystkosię
kruszyłoichyliłokuupadkowi.Alenadziejaumiera
ostatnia.
–Zobaczysz,jaktujeszczekiedyśpiękniebędzie
–obiecywałaJolanta,właścicielkamieszkania,która
naprzekórwszystkimiwszystkiemuniezamierzałasię
wyprowadzićzNowegoPortu.–Dawnadzielnica
portowa–tłumaczyłakoleżance,jakbyonasamaotym
niewiedziała.–Iwcaletuniejestniebezpiecznie.
Totylkolegendymiejskie.Będziecisiętuświetnie
mieszkało.Poznaszfajnychiciekawychartystów
zsąsiedztwa.Pozatymwkrótceprzeprowadzą
rewitalizacjędzielnicy.Jeszczesiędoczekamy!
Powiedzmy!Dotejporyniepoznałażadnegoartysty
pozamiłymidziadkamisączącymipiwonaskwerze.
Patrzącnakruszącysięmurkamienicy,Miśkasię
zastanawiała,ktopierwszywygrawalkęzczasem.
Długotonietrwało,bowilczurRudipuściłsięnagle
doprzodu,wyrywającjejsmyczzręki.
–Stójże!Ruudi!–Miśkarzuciłasięwpogoń,alepies
zdążyłjużzniknąćzarogiem.
Jakonanielubiłasportu!Azwłaszczasprintu!Nie
miałajednakinnegowyjścia,jaktylkobieczatym
nieobliczalnymzwierzakiem.Naszczęścienie
wszpilkach.Naniewielejednakjejsiętozdało,gdyż
noginaglesięjejrozjechałyipoczułasięjak
nalodowisku.
Omatko,zdążyłapomyśleć,zanimklapnęławkałuży
nachodniku,potwierdzającjedynieswegożyciowego
pecha.Jedynakałużanacałejulicy.Odparudni
wogóleniepadało.
–Pomogępani–usłyszałamęskigłos,alenimzdążyła
zareagować,męskieramięwywindowałojądopionu.
