Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
zamkniętychdrzwi.
–Iktomiałrację?Jutroodranamusisz…tynigdynicporządnie…dopókiniewykupisz
gruntów,jesteśnikim.Iniemówmi,żewiesz,bojawiemlepiej!
Ojciecmilczał.
WieczoremjakzwyklewpadłSerafin.Najegowidokniepotrafiławykrzesaćzsiebie
cieniaradości.Chłopakzdawałsięniezauważaćjejsmętnejminy.Rozsiadłsięwfotelu
ileniwieżułgumę.Patrzyłananiebrzydkątwarz,naszerokiebaryibardzochciała,żebyjuż
sobieposzedł.Samanigdysięnienudziła,znim,niestety,prawiezawsze.„Aonbyłdla
niej…”.Tekstnieprzystawałdokonkretnejsytuacji,więcuparciezmieniałasłowanainne:
„Aonbyłpięknyjakmłodybóg”.Brzmiałolepiej,męczyłotaksamo.
–Julka,tylubiszkarpie?
–Dlaczegopytasz?
–Bojalubię.Unasnawigilięzawszesąkarpie–rozmarzyłsięSerafin.
Wzruszyłaramionami.Niepociągałajejdyskusjaomenuwigilijnymnadwatygodnie
przedWielkanocą.„Aonbyłpiękny…żebyżonjeszczemyślećmógł”.
–Wyjdziemygdzieś?–spytała.
–Chcecisięwychodzić?No,moglibyśmy,tylkogdzie?
–Niewiem!Jestwiosna,jestładnywieczór…zresztą,jakuważasz!
–No,fajnie!
Powiedział:fajnie,nawetruszyłpupę,aletylkopoto,bywziąćzestolikaprogram
telewizyjny.Najszczęśliwszyczułsięprzedtelewizorem.Śledzenieruchomychobrazków
zwalniałogozrozmowy,mógłteżpuszczaćmimouszuniewygodnepytaniaJulii,
naprzykładowynikiegzaminów.Studiowałzaoczniewszkolebiznesu;miałpewne
trudności,leczjakoczłowiekambitnyniechciałsięznimiobnosić.Juliazałatwiłamunawet
konsultacjeuswojegokolegimagistraWydronia.Konsultował,owszem,toiowo,choć
studiaprzestałygopociągać.MyślałpoważnieoswojejprzyszłościikiedyJuliaspytała
opracę,wybuchnąłszczerymoburzeniem.
–Ty,Julka,tomyślisz,żejakczłowiekniewyrywasobierąkinóg,niewstajeoszóstej,
toniepracujeijestźle.Ajacipowiem–uśmiechnąłsięzwyższością–żejestcałkiem
naodwrót.Najlepiejżyjąci,coniczegosobieniewyrywają.Zdziwiszsię,aleznalazłem
bardzodobrąrobotę.Jużnawetzacząłem,jakchceszwiedzieć.Chwilowoniemogęzadużo
gadać,żebyniezapeszyć.Winteresachtrzymasięjęzykzazębami,zapytajstarego,powie
citosamo.
–Typracujesz?
–No!
Spojrzałnazegarekipoderwałsięniczymrasowybiznesmen,którymanagłowie
mnóstwoważnychspraw.
–Aonbyłpięknyjakmłodybóg–nuciła,zamykającdrzwi.
–O!Tylkosięprzypadkiemniezakochaj!–Matkawystawiłagłowęzeswojegopokoju.
–Storazycimówiłam,żetoniejestmateriałnamęża.Tobiepotrzebnyczłowiekpiękny
ciałemiduchem,zaradny,dobry,wykształcony,niebiednyizgłowądointeresów.
Juliaoddawnawiedziała,żeniktnigdyniesprostamatczynymwymaganiom,które
plasowałysięmniejwięcejnapoziomienastępcytronu.Pogodziłasięnawetzwidmem
staropanieństwa,jednakwieczoremwprzedpokojuwolałategotematunierozwijać.Kiwnęła
tylkogłową,comogłoznaczyć,żespróbujeposzukaćodpowiedniegokandydata,ale
niekonieczniewtymmomencie.Matkamiałajeszczeinnewątpliwości.
–Dlaczegotyniesprawdzasz,ktodzwoni?
–Sprawdzam,mamo!
–Akurat!Capzadrzwiiotwierasz.Przecieżwidziałam,itoniepierwszyraz.
Próbowaławytłumaczyć,żetrzykrótkiedzwonkizcałąpewnościązapowiadająwizytę
Serafina,żeniemapowodówdoobaw,jednakmatkaniebyłabysobą,gdybyniewygłosiła
przestrogioparszywychczasach,złodziejstwieinapadach.Juliaznałatentekstnapamięć.
–Sprawdzam,mamo–powtórzyła.
Jednąnogąbyłajużwswoimpokoju,leczdobrewychowaniekazałojejwysłuchać
przemowydokońca.
–PowinnaśdaćkopatemuSerafinowi.Imiętoonmaanielskie,alezaskórądiabła
hoduje.Jużjasięznamnaludziach–ciągnęłamatkatonemperswazji.–Onnieprzychodzi
tudlaciebie,tylkodlanaszychpieniędzy.Togłupekinudziarz.Oczymtyznim
rozmawiasz?
–Owigilijnymkarpiu–mruknęłacichoJulia.
