Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
dopisania–powiedziała.
Podałaminotes.Wśrodkubyłdługopis.Nadwóch
pierwszychstronachbyłonapisanecośpoormiańsku.
Chciałemotozapytać,aleniezebrałemsięnatakie
wścibstwo.
–Siadaj.
Siadłapoprawej.Otworzyłemnotespośrodku
izacząłempisaćnazwiskapisarzyitytułyksiążek.Nie
pytającjąozgodę,pisałemwalfabeciełacińskim.Celowo
niechciałempisaćcyrylicą.Bałemsięzrobićjakiśbłąd.
Alfabetłacińskidawałmipewność,żebłęduniezrobię.
Nazwiskaitytułyksiążekpisałemwnotesiepowoli,
starannympismem,aAnuşjeszczebardziejsiędomnie
przybliżyła.Szybkimiruchamizakładałazauszy
nieposłusznekosmykiwłosów,któreitakpochwiliznów
zsuwałysięnakartkiotwartegonotesu.Ładnie
towyglądało.Przemierzającliterackiezagadnienia,
stawaliśmysobiecorazbardziejbliscy,dosłownie.
Pokażdymzapisanymwnotesieautorzeitytule
patrzyłemjejwoczy.Uśmiechałasię.Skądteżtej
dziewczyniepodobnejdogotowanego,obranego
zeskorupkijajka,przyszłodogłowy,żeabynawiązać
kontakt,jaknajszybciejprzełamaćlody,najlepszym
sposobembędzierozmawiaćosztuce,literaturze.
–CzytałaśjakieśksiążkiPauloCoelho?
–Nie.
–Idobrze.Kobiety,któregoczytają,stająsię
przemądrzałe.CzytelniczkiCoelhomająprzypadłość
udawaniamądrzejszych,niżsąnaprawdę.Wszędzie
ikażdemuzaczynajądawaćrady.Nienawidzękobiecych
rad,wymądrzania.Jednymsłowem,kobietyczytające
Coelhosągłupie.
Podniosłemgłowęisięwyprostowałem.Mimozadartej
głowyspojrzałemwdółiwbiłemwzrokwjejjasnybiust.
Miałaczarnystanik.Czerńjeszczebardziejpodkreślała
bielbiustu.Zauważyła,gdziepatrzę.Jednakniezrobiła
nic,żebymiprzeszkodzić.Patrzyłembezczelnienajej
