Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Jestpanimagiczką?
–Powiedzmy,jarównieżwalczęzWordem.–Zaśmiała
się,włączającostatnidokumentWorda,którysięzapisał.
–Proszę.Zapisanyosiemminuttemu.
Kobietaotworzyłaustazaskoczona.
–Osiem?Naprawdęosiem?
–Proszęsprawdzić.
Niebieskowłosazerknęłanaekran,poruszającmyszką.
Najejustachpojawiałsięuśmiech,spodniebieskich
włosówzalśniłygotyckiekolczykiwkształciepiramidek.
–Uratowałamniepani–rozbrzmiałjejsłodkigłosik.
–Jestpaniwspaniałąmagiczkątechnologii.Niewiem,jak
siępaniodwdzięczę…Ucięłomitylkokilkalinijek.
Tołatwomogędopisać.
–Toproszęjużniepłakać–poprosiła.–Ipowiedziećmi,
jaktrafićdoWydziałuKadr.DobiurapanaAlwara
Taraskiego.
–Tonadrugimpiętrze,korytarzemprosto,potemskręci
paniwdrugikorytarzwlewo–tłumaczyła,gdyNell
próbowałatozapamiętać.–BiuropanaTaraskiego
znajdujesięzaposagiemAntoniuszaRivalda.Trafipani
bezproblemu.
–Mamnadzieję.
–Och…zapomniałabym.Dziękujępani,jestemTada
Nakmar–przedstawiłasięgrzeczniesekretarka.–Proszę
pozwolićmisięodwdzięczyćzapomoc.
Nellszybkopokręciłagłową.
–Toniepotrzebne.Mamauczyłamniepomagaćbliźnim.
–Niechświatłoobdarzyłaskawościąpaniszanowną
rodzicielkę.
Imrokniechchwilowospłynienajejumysł,gdyzajmuje
sięknuciem,jakwyrwaćcórkęzeszponówwłasnej
karieryżyciowej.
–Dziękuję.Ładnabiżuteria.
–Naprawdę?–zapytałauradowanaTada,dotykając
wisiorkanaszyi,wyglądającegojakzmasyperłowej
ikryształów.–Robięjąsama.Takiehobbywwolnych
chwilach.
Chybasięzarumieniła,bonabladychpoliczkachzakwitł
