Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
kroczącychobokMartinazeszklankamiświeżegosoku
wyciśniętegozpomarańczy.
–Martin,naprzyszłośćuważaj,coteurwisymają
wrękach,bomożespotkaćcięprzykraniespodzianka–
zauważyłaRenata.
Jakbyprzewidziała,bowtymmomencieErykpotknął
sięiwywrócił.Chwilęleżał,jakbysięzastanawiał,czy
płakać,czynie,poczymzawołałdumnie:
–Niestłukłemszklanki!
–Alewylałeśnamniejejzawartość–mruknąłMartin.–
Renatko,jużzawszebędęsłuchałtwoichrad.
MinęłytrzydniodichprzyjazdudoMadonna
diCampiglio–iwszystkiewyglądałypodobnie.Rano
pośniadaniuhotelowigoście,opróczRenaty,jechali
nastok,żebyzakosztowaćnarciarskichszusów.
Zewzględunachłopcównajczęściejzjeżdżano
naniebieskichtrasach,alepóźniejzastosowanodyżury–
dwieosobyasystowałyErykowiiKamilowi,areszta
zaliczałatrasyoznakowanenaczerwonoiczarno.Robert
zawszebyłwtejdyżurnejdwójce,bozpowodunietak
dawnegowypadkuniemógłforsowaćkolana.Renataraz
równieżznimipojechała.Siedzącnatarasierestauracji,
podziwiałapięknoDolomitów–ażebywrażeniabyły
mocniejsze,cochwilaraczyłasiękufelkiemgrzanego
piwazmiodem.Nadalniedałasięprzekonaćdonauki
jazdynanartach.
–Chociażspróbuj–zachęcałjąmąż.–Kiedyraz
zjedzieszzoślejłączki,gwarantuję,żezłapieszbakcyla.
–Owszem,mogęzłapaćbakcyla,alenietego,
októrymmyślisz–mruknęła.–Jużzaczynamnieboleć
gardłoodwaszegowspaniałegoalpejskiegopowietrza.
Hmm,albototenwirus,któryszalejewWuhan.
