Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
poangielsku,japopolsku,Krzyśróżnie.WefekcieIzalepiejznałaangielski
niżpol​ski.
–Jeszczechwila,azacznieszczekaćjakSamanta–mówiłamniedokońca
za​do​wo​lo​na.–Wpad​niewja​kąśschi​zo​fre​nię!
Moiro​dzi​cerów​nieżbyliprze​ciw​nime​to​domswo​je​gozię​cia.
–Cudakazniejrobicie!Ktotowidział,żebypolskiedzieckolepiejmówiło
poan​giel​skuniżpopol​sku–na​rze​kałmójoj​ciec.
–Towszystkozoszczędności.Niebędęmusiałwydawaćfortunynalekcje
angielskiego.Kursymojejżonyjużmniekosztująwystarczającodużo
–dro​czyłsięznimiRo​bert.
MetodaRobertabyłaskuteczna.IzamówiłajakrodowitaAmerykanka.
Naszczę​ściewprzed​szko​luszyb​konad​ro​bi​łaza​le​gło​ściwmo​wieoj​czy​stej.
Izabyławyjątkowoładnymdzieckiem.Miałaburzęczarnychdługich
loków,piękneczarneoczyOrłowskichiślicznerysytwarzy.Ludzieoglądali
sięzaniąigło​śnoza​chwy​ca​lijejuro​dą.Cha​rak​te​rekteżmia​łata​tu​sia.
–Dasobieradęwżyciu–mówiłamojamama.–Jestprzebojowajak
Ro​bert.
DziecibardzolubiłyIzę.Zawszewiodłaprymwśródrówieśników.Była
zdolna,alenieażtakjakKrzyś,chociażmiaładobrąpamięćiszybkosię
uczyła.Miałazatodar,któregonieposiadałnaszsyn:wyjątkowezdolności
mu​zycz​ne.
NadalpierwszemiejscewżyciunaszejcórkizajmowaliRobertiKrzyś.
Cza​semktó​ryśbyłfa​wo​ry​zo​wa​ny,pod​czasgdydru​gipo​pa​dałwnie​ła​skę.
–Mamusiu,nielubiętatusia!NiechciałmikupićBarbie!–któregośrazu
po​skar​ży​łasięnaojca.
–Maszjuższes​na​ścieróż​nychBar​bie.Pococisie​dem​na​sta?
–Bomia​łaład​nebu​ci​ki!
In​nymra​zemtobratpod​padł.
–Mamusiu,Krzysiekmniezbił!Zapamiętamtosobie!–Skrzyżowałaręce
izro​bi​łagroź​nąminę.–Ze​msz​częsię,jakdo​ro​snę!
–Dla​cze​gozbi​łeśIzę?–wie​czo​remdo​py​ty​wałsięRo​bert.
–Niezbiłem,tylkonakrzyczałem.Przywiązałakotubalonikdoogona.
Wiesz,jakonsiębał?–spo​koj​niepo​wie​działKrzy​siek.
Czwartemiejscewsercunaszejcórki,poRobercie,KrzysiuiSamancie,
zająłpanJózef.Wszędziezanimchodziła,wszystkomusiałjejpokazać
iodpowiedziećnakażdepytanie.Podbiłacałkowiciesercestarszego
męż​czy​zny.Bar​dziejniżjegowła​snewnu​ki.
PanJózefbyłczłowiekiemodwszystkiego.Mężczyźnizrodziny
Orłowskichwdomunicniepotrafilizrobić,nawetwymienićżarówki.Pewnie
dlatego,żeniemusieli.OdtychsprawbyłJózef.Robertzatrudniłrównieżjego
żonę,paniąStanisławę.Najpierwprzyjeżdżałarazemzmężemdwarazy
wtygodniu,potemcodziennie,żebypomagaćmiwdomu,awłaściwiemnie
wyręczać.Tenluksusprzypadłmidogustu.Mielidoswojejdyspozycji