Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
powojennejPolski(wybuchgazuwRotundziew1979
roku).
Powyższyprzykład–choćspektakularnyzewzględu
narangęmiejsca(ścisłecentrumWarszawy)
irozpoznawalnośćfirmy(największybankwPolsce)–nie
jestbynajmniejodosobniony.Dużeprzedsiębiorstwa,
nierzadkospółkiskarbupaństwa–obokPKOBPtrzeba
wymienićPGNiGczyOrlen–chętnieprowadząpolitykę
historycznąlubjąsponsorują.
Równieżmniejszefirmywykorzystująszeroko
rozumianedziedzictwohistorycznewcelach
promocyjnych,aosobyzajmującesiępopularyzacją
historiisameczęstoużywająjęzykazesferybiznesu:
naprzykładJanOłdakowski,dyrektorMuzeumPowstania
Warszawskiego,mówiłwwywiadziedlamagazynu„Plus
minus”o„sprzedawaniużołnierzywyklętych”i„rynku
idei”2.Corazczęściejzdarzasięteż,żehistoriastajesię
przedmiotemtransakcjirynkowych,oczymświadczy
popularnośćodzieżyigadżetów„patriotycznych”,które
niesąsprzedawaneikupowanelitylkozewzględu
nawartośćużytkową,leczraczejzuwaginaichpotencjał
tożsamościowy.Powszechnośćtychzjawiskskłanianas
dorefleksji,wjakisposóbhistoria,kapitałiwładza
splatająsięwkulturzewspółczesnej.
Historiaiponowoczesność
Oddawanawręceczytelnikówksiążkajestpośrednim
rezultatemwarsztatów„Funkcjonalnośćhistoriiwpóźnej
nowoczesności”,któreodbyłysięwewrześniu2015roku
wNiemieckimInstytucieHistorycznymwWarszawie.
Mimożeniewszyscyautorzyprzedstawianychtuprac
braliwnichudział,stanowiłyoneważnyimpuls
donaszychrozważańnatematprzemianhistorii
wkulturzewspółczesnej.Badacze,którzynapisaliteksty
doniniejszegotomu,reprezentujątrzynaścieeuropejskich
ośrodkówakademickichiomawiająróżnepraktyki
symboliczne.Poszczególneartykułyniekoncentrująsię
nasamejobecnościprzeszłościwteraźniejszości,gdyż
