Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
jednymzcelówtejksiążkijestwskazaniepodejść
wykraczającychpozabadaniapamięci.Niechcemy
zamykaćsięwsemantycznychanalizachreprezentacji
historii,leczzadaćpytaniaoichfunkcjonalnośćdla
kulturywspółczesnej.Mniejnasinteresuje,jakietreści
inarracjehistorycznesąobecnewaktualnychtekstach
kulturowych,bardziejzaś,jakidlaczegosąone
przekazywane.Cosprawia,żeprzywołująceprzeszłość
teksty,obrazyczypraktykiperformatywnesątaklicznie
–icorazliczniej–produkowaneikonsumowane?Jakie
społeczne,polityczne,gospodarczeitechnologiczne
mechanizmywarunkujątenproces?Codecydujeotakim,
anieinnymjegorozwojuwróżnychkontekstach?
Dążymydonaświetleniatychproblemówzperspektywy
transnarodowejitransmedialnejorazprzezpryzmat
różnychmetodologii.
WnikliwyCzytelnikdostrzeżeróżnicęmiędzytytułem
warsztatów,którestałyupodstawtejksiążki,atytułem
samejpublikacji.Oiletepierwszeposługiwałysię
pojęciem„późnejnowoczesności”(niem.
Spätmoderne
),otyleksiążkatraktuje
o„ponowoczesności”,którawjęzykuniemieckim
funkcjonujenietylkojako
Spätmoderne
,leczrównieżjako
Postmoderne
(łączącsiępostmodernizmem).Ponieważ
publikacjaukazujesięwyłączniewjęzykupolskim,
zdecydowaliśmysięnaaktualizacjętytułu,wktórym
wyeksponowaliśmyogólniejszepojęcieponowoczesności.
Jednakwzależnościodtego,jakiaspektwspółczesności
umieścimywcentrumnaszychrozważań,moglibyśmy
odwołaćsięteżdopóźnejnowoczesnościlubnawet
postmodernizmu.
Późnanowoczesnośćzakładaciągłośćmiędzywczesną
modernizacjąaprzemianamispołecznymi,które
obserwujemyobecnie;sugeruje,żedzisiejszeprocesy
sąraczejsymptomemprzesilenia–lubodwrotnie:
wygaszania–zjawiskiformtypowychdlaklasycznej
nowoczesnościniżsygnałemnadejścianowej
epoki3.Rzeczywiście,podejmowanyprzeznasproblem
niejestwcaletaknowy,jakmogłobysięwydawać.
