Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
52
CZĘŚĆi:
PROBLEMATYKAiMETODABADAŃ
musięująćbadanąrzeczywistośćcałościowo.Jesttobowiemniemożliwe
(Bauman,1998,s.55,61–62).
Wprowadzonympostępowaniubadawczymopowiedzianehistorie
życia,składającesięzmnóstwazłożonychipogmatwanychdanych,upo-
rządkowałamwczytelnąnarrację,którejsporządzeniestałosiępodstawą
poprawnejanalizyzgromadzonychdanych(Atkinson,1998,s.54–56).Ar-
chiwumludzkiejpamięcijestbowiemmiejscem,gdzienieistniejeżadna
określonastrukturaczasowa:„Wydarzenia,nastroje,przeżyciazalegają
półkiarchiwumbezładu,icoważniejsze–bezchronologii”(Skarga,1995,
s.13,17).Powyższyfaktwpływanasposóbopowiadaniaowłasnymżyciu.
Osobyudzielającewywiaduprzekazująbadaczowitakzwane„pierwotne
opowieści”,którebadaczmazazadanieuporządkowaćwokreślonyspo-
sób.Jednazmożliwościpoleganatranskrypcjizebranychdanychwposta-
citekstunarracyjnego(Kvale,2004,s.188).
Transkrypcjawywiadubiograficznegojestzajęciemwymagającym
ogromnegowysiłkuipochłaniającymwieleczasu.Badaczosobiścieprze-
pisujewszystkiewypowiedzibadanego,którenastępnieporządkuje,na-
dającimstrukturępłynnejnarracji.Spisującytekstwywiadudecyduje,
wjakiejkolejnościułożyćposzczególneparagrafy.Niewolnomujednak
zmieniaćsłówisensuwypowiedzibadanego.immniejingerencjiwkształt
wypowiedzibadanego,tymlepiej.Wtaksporządzonejtranskrypcjiniema
miejscanapytaniaikomentarzeczynionewtrakciewywiaduprzezbada-
nego(Atkinson,1998,s.54–56).
Kierującsiępowyższymiwskazówkami,zgromadzonewywiadyupo-
rządkowałamwtakisposób,bytworzyłyspójnąopowieść–narrację.Za-
chowałamprzytymnaturalnysposóbmówieniamoichrozmówczyń.Nie
poprawiałamichwypowiedzi.Bezzmianpozostawiłamtakżefragmenty
zelementamigwarybiałoruskiej(Falińska,1989).Mogącesprawićkłopot
wyrażeniaizwrotytłumaczyłamwprzypisach.
Podstawowatrudnośćprzypodejmowaniuanalizydanychbiograficz-
nychpoleganatym,że„wiemyjedyniecobadaćiżewolnobadać”.Niedo
końcanatomiastwiadomo,jakpodejmowaćanalizy.HalinaPalskanazy-
wato„stanemmetodologicznejniepewności”(Palska,2002,s.37).Nie
majednegowzorca,wedługktóregomożnaanalizowaćsytuacjębadanych
osób.Każdyprzypadektraktowanyjestindywidualnie.Staleposzukuje
sięnowychmetodologicznychinarracyjnychstrategii,któreumożliwiły-
byprezentowanieludzkichhistoriizuwzględnieniemichcałejzłożoności
(Shacklock,Thorp,2004,s.158).
DariuszCzajapyta:cozatemzrobićzprawdziwąhistoriąpojedyncze-
gożycia?Zdaniemautorapotraktowanieindywidualnegoludzkiegożycia
jakostatystycznegoprzypadku„zwyczajniezabija”.Autorpostulujeodej-
