Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
wrelacjidyskretnej,aluzyjnej.Wydajesię,żewłaśnieweseju
poświęconymfenomenologiisamobójstwa(Podnieśćnasiebie
rękę)Améryzawarłistotnąwskazówkędotyczącąstosowanejprzez
siebiemetody,piszącokoniecznościpostrzeganiaiopisywania
mrocznychsferludzkiegodoświadczenia„oczymanocnego
ptaka”[70],azatemwperspektywieuchylającejwszystkiekategorie
wobecnichzewnętrzne.Zdrugiejjednakstrony,pozycja,jakązajmuje
narratoresejówAméry’ego,niepozwalautożsamićsięzeświatem
mroku,narzucamuonakoniecznośćdystansuwobecpokusy
całkowitegozatopieniawwewnętrznościświataobozowegoczy
udręczonegociała.
Trzebazatemprzyjąć,żeAmérygraefektem
powierzchni/przezroczystościwokreślonymcelu.Nieuprawia
intymistyki,ponieważwobrazieosoby,wjakąwierzyocalony
zAuschwitz,niemajużsferyintymnej,rdzenia„ja”.Jegoformuła
eseistykipoholokaustowejbyłabypróbąwywikłaniasięzdylematu,jak
pisaćoAuschwitzzperspektywypustego,wydrążonego„ja”,
dylematu,któryokreślanapięciepomiędzyidealizacjąkondycji
człowieka,jakawyłaniasięztegodoświadczenia,
anihilizmem[71],porzuceniemskodyfikowanychmoralnościiswoistej
fascynacjizłem.Twardy,autoironicznytonpobrzmiewający
wwypowiedziachnarratoraLefeu…,którypowiada,że„wstręt
dotego,cowiększośćwzrusza,jestwistocieoznaką
zdrowia”[72],odcinadrogęwiodącąwstronęwspółczucia,oburzenia,
sentymentalnejempatii,równieżwobecwłasnegodziedzictwa
traumatycznego;wtensposóbodbywasiędeziluzyjnepodważanie
uspokajającychwykładniświataobozowegoipostaciocalonego.
Równocześnietonacjatachronipodmiotprzedpogrążeniemsię
wnicości,przednihilistycznymepatowaniemobrazamiwłasnego
upadku[73].Chodzioto,byprzekroczyćpozycjęofiaryihoryzont
kulturyposttraumatycznejiskonstruowaćpodstawyswojejtożsamości
nanowychzasadach,autonomicznychwobecprzeszłości.
Dlategorozpad/Verfall–wartośćponadczasowawontologii
Améry’ego,podobniejak„stawaniesię”(werden)–musizostać
przemieszczony,wyrzuconynazewnątrzosoby.Stajesięwięc
atrybutemświatamaterialnego:domuprzyRueRoquentin
