Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
natychmiastsamowładczoobjąłponimdowództwoizamiastudaćsię
prostadrogądoMarsylji,straciłcałądobęnaElbie.
–Żeobrałdowództwo–pochwalamtowcałości,jego
obowiązkiemnawetbyłotakwłaśnieuczynić;żestraciłdobęnaElbie
–jestsprawąniecogorszą,leczmożeokrętpotrzebowałjakiej
naprawy?…
–Okrętbyłwnajlepszymstanie;przywidziałomusiębyćnaElbie
przezdobę,nicponadto.
–Dantes,proszęcię!–zawołałwłaściciel,zwracającsięku
młodzieńcowi.
–Będęsłużyłzachwilę–odrzekłDantes.–„Zarzucićkotwicę”–
zwróciłsiędozałogi.
Kotwicaopadławmomentpodaniurozkazu.Danteskrzyknął
wtedy:
–Spuścićflagędopołowymasztu,zwinąćżaglenaznakżałobyi
skrzyżowaćreje!
–Czypanuważa–podszepnąłDanglars–tenDantesmasię
najzupełniejzakapitana.Słowodaję!…
–Jestnimprzecieżwtejchwilibezspornie–odparłwłaściciel.
–Brakmutylkopatentuzpodpisemtwoim,panieMorrel,itwoich
wspólników.
–Adlaczegóżbyśmyniemielimuzaofiarowaćtegostanowiska?
Młodyjest,toprawda,alezdolny,sprężystyiwyrobiony.
Danglarsnachmurzyłsięwodpowiedziizmarszczyłbrwi.
WtejchwilizbliżyłsiędorozmawiającychDantes,zesłowami:
najmocniejprzepraszampana,p.Morrel,żenieprzybyłem
natychmiast,leczbyłemzajęty.Teraz,gdyokrętjestjużnakotwicy–
służępanu.
Danglarscofnąłsięnieco,zaśMorrelzapytał:
–DlaczegozatrzymałeśsięnaElbie?
–Dlaczego?–niewiemdokładnie.Czyniącto,spełniłemtylko
rozkazumierającegokapitana,którynagodzinęprzedśmierciąpolecił
mioddaćdepeszęmarszałkowiBertrand.
–Iwidziałeśgo?
