Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
wytłumaczmłodemu,jakmawchodzićnapokoje.Jazaten
czaszawtrak
25
uszykuję.
Tabakiera,którywciążstałopartyoframugę,złożyłnóżi
wsunąłgodokieszenimarynarki.
–
Chodźnapodwórze.–Uśmiechnąłsięidworskim
gestemrękizaprosiłmnienazewnątrz.
Stanęliśmynawprostdrzwi.
Leonpołożyłmidłońnaramieniu.Przezchwilęmilczał
patrzącnamniebadawczo.
–
Nafutryniewisipodkowa,widzisz?–Odezwałsię.
Skinąłemgłową.
–
Wiesz,pocoonatufiguruje?–Spytał.
–
Przybijasięnaframudze,żebyszczęściewchałupie
gościło–powiedziałemniepewnymgłosem.
Mójrozmówcaskinąłpotwierdzającogłową.
–
Wwiększościdomówtaksięrobi.Unastoznak,że
ktośjestwobejściu.Spójrz,tapodkowaluzemwisi.Jak
któryśznaswychodziichawirazostajepusta,podkowę
kładzienaparapecie.Zapamiętajtosobie.Jeśliwracaszinie
mapodkowynaframudze,dokładnieobejrzyjprógalbo
pomacajościeżnicę.
Leonsięgnąłnagórędrzwiizdjąłniewielkiprzedmiot,
którypokazałminawyciągniętejdłoni.
–
Zapewnewiesz,cotojest?
–
Każdywie–bąknąłemnieśmiało.–Gwóźdźszewski.
Teksik,flekidoobcasówsięnimprzybija.
–
BrawoHeniu,widzę,żeinaszewstwiesięznasz–
zakpił.
–
Tyle,żeunastenteksprzedhintamiostrzega.
Zdumionyuniosłembrwi,aTabakieraciągnąłdalej:
25
zawtrak–śniadanie(rosyjski)
34
