Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
gawy?!Czemunieuciekasz?Dlaczegostoiszniestrwożona,amoże
niewiedzącaoniebezpieczeństwie?Dawnotujesteś?
Annazrazuosłupiała,słuchającgo,leczgłosstaregotakienaniej
czyniłwrażenie,iżuczułasię,możepierwszyrazwżyciu,podbitą
ionieśmieloną.Oburzałjątentonduchownego,aniemogłasięzań
pogniewać.Nimotworzyłausta,onmówiłdalej:
—Awieszżety,gdziejesteś?Awiesz,żetaziemia,naktórejsto-
isz,chwiejesiępodstopamitwymi?Żeteścianysięotwierająnaroz-
kazy,ludzienikną,gdysązawadą,żetużycieczłowiekanieważy
nic…dlakroplirozkoszy?
—Cóżzaprzestraszająceobrazykreślisz,mójOjcze—odezwała
sięwreszcieHoymowa—idlaczegomnienimichceszzatrwożyć?
—bozczystegoczołaioczutwych,dzieckomoje—rzekłdu-
chowny—widzę,żeśbezpieczna,niewinnainieświadomatego,co
cięotacza:tyśchybatuniedawno?
—Odkilkugodzin—uśmiechającsię,odpowiedziałaHoymowa.
—Inietuprzeżyłaśdzieciństwoimłodośćtwoją,bobyśtaknie
wyglądała—uśmiechnąłsięboleśniestary—nieprawdaż?
—DzieciństwospędziłamwHolsztynie.Odlatkilkujestemżoną
Hoyma,alemnietrzymałodosobnionąnawsi,ledwiemzdalawi-
działaDrezno…
—Anicchybaniesłyszałaonim…—dodałstaryiwstrząsłsię.
—Wszystko,comimówisz,przeczytałemnaczoletwym,wwejrze-
niu—rzekłsmutnie.—bógmiczasemdajezajrzećgłębokowdu-
szęludzką…Niezmiernąlitościązostałemzdjęty,widząccię,piękna
pani;zdałomisię,żepatrzęnaliliębiałą,rozkwitłąwustroniu,którą
stadorozhukanegobydłamapodeptać.byłocikwitnąć,gdzieśwzro-
słaiwoniećpustyniabogu…
Zamyśliłsięgłęboko.Annapostąpiłaprzejętakilkakrokówku
niemu.Wjejoczachipostawiewidaćbyłowzruszenie.
—Ojczemój—rzekła—tyktojesteś?
Staryzdawałsięniesłyszeć,taksięzadumałgłęboko.Powtórzyła
pytanie.
—Ktojajestem?—rzekł—ktojajestem?Nędznaistotagrzeszna
iwzgardzona,naktórąniktniepatrzylubsięzniejwszyscyśmieją.Jam
32
