Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
KatarzynaWoźniak
RW2010
Hydrapamiątek
Spakowałamałąwalizkę–takądlapodróżującychnatydzieńlubdwa.Tylko
najpotrzebniejszerzeczy.Ubrania,bielizna,kosmetyki(nibymałe,azajmują
najwięcejmiejsca).Zapomniałatylkoszczoteczkidozębów,aletonic,kupinowąna
miejscu.Walizkapierwszejpotrzeby.Niewielka,alemieszczącawszystko,co
pozwoliwieśćprzyzwoiteżycienanowymterenie.ZamkniętawmiejscuA,zostanie
otworzonadopierowmiejscuB.Narazieczekałanapodróż,stojącprzydrzwiach
wyjściowych.Tużobokszafkizręcznikamiialbumami.Ręczniki–czyste,białe,
puszyste,jakbynigdynieużywane.Albumy–prawiepuste.Zawierałykilkazdjęć:
świętaurodziców,dzieńzakończeniastudiów,konferencjebankowe,wieczory
integracyjnezkolegamizpracy.Znaczniewięcejzdjęćdokumentowałoczassprzed
studiów.
Dzieciństwo–takbogatewwydarzenia,którewartouwiecznić.Zbiegiemlat
takichmomentówjestcorazmniej.Zwłaszczagdykażdykolejnydzieńprzypomina
poprzednie.Tesamemiejsca,cisamiludzie,tesamemyśli–dzieńpodniu.Umysł
samfotografujewszystkonatrwałejkarciepamięci.Zdjęciawykutewskale–nie
wywołująrefleksji,boznamyjedoskonale.Każdyszczegółnapamięć.Wyuczonesą
równieżnaszereakcjenarzeczywistość.RozpoznajeszpanaXireagujesznaniego
negatywnie–jakzawsze.Dlaczego?Jużniekojarzysz.Emocjezapamiętujemy
najłatwiej.Ichpowodyniesąjużtakieważne.„Pamiętam,jakmniekiedyś
kochałeś!”,„Pamiętam,jakprzezciebiecierpiałam!”.Tak–emocjerzeźbimy
wspiżu.Przywiązujemysiędonich,bookreślająnaszeczłowieczeństwo,naszą
tożsamość.Emocjonalnystosunekdoludziiprzedmiotówokreślanaswzględem
rzeczywistości,tworzynamwniejmiejsce...
Annanieposiadałazbytwielkiegobagażuemocji.Nieprzywiązywałasiędo
rzeczy,boniemiałanatoczasu.Podobniezludźmi–jejsympatieiantypatie
pozostawałynapłytkimpoziomie.Takbyłolepiejiwygodniej.Kiedyśpolubiła
Alicję,nowąpracownicębanku,którazwolniłasięzestanowiskapotrzech
11
