Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Kiedyprzytaknęłam,złapałamniepodrękęizaczęła
prowadzićdowyjścia.
–Todobrze,aterazchodź,widziałamtaksówkitużprzy
wejściu,musimysiępośpieszyć,jeśliniechcemy,żeby
ktośzwinąłjenamsprzednosa.
Byłamprzygotowananasolidnąporcjędeszczu,alenic
takiegonienastąpiło,bonadmojągłowąpojawiłsię
parasol.
–Tegoteżsięnauczysz,jakbędziesztumieszkać.
–Usłyszałamrozbawionygłosprzyjaciółki.–Jaknie
chceszprzypominaćzmokłejkury,zawszenośprzysobie
parasol.
Pięćminutpóźniejsiedziałyśmywtaksówce,którą
zledwościąudałonamsięzłapać.
Niepadałojużtakmocno,dlategomogłampodziwiać
przezoknowidoki.
–Jakdługobędziemyjechać?–zapytałam.
–LotniskoIncheonznajdujesięnawyspieYeongjong-
Yongyunazachodnimwybrzeżu,okołopięćdziesięciu
kilometrówodSeulu.Otejporzenaautostradziepanuje
dośćsporyruch,dlategopodróżmożenamzająćmniej
więcejgodzinę.Taautostradaprowadzitylkodolotniska
iodwrotnie,doSeulu,dlategoniematutajżadnych
zjazdówdomiastaIncheon.Powinnopójśćsprawnie.
Słuchałamjejzzaciekawieniem.
–Skądtytowszystkowiesz?
Oparłagłowęnamoimramieniuiwyszeptała:
–Nawetniewiesz,jaktęskniłamzatwoimigłupimi
pytaniami.
–Ej!–krzyknęłam,zrzucającjązsiebie.
Nikispojrzałanamnieipochwiliwybuchłyśmygłośnym
śmiechem,zwracającuwagętaksówkarza.
Cieszyłamsię,żeprzezcałytenczasbędęmiałająprzy
sobie,byłtojedenzgłównychargumentów,który
przemawiałzaprzyjazdemtutaj.
