Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Nie.
Jegopewnośćsiebiebyłaniezachwiana,nawetmuniedrgnęła
powieka.
–Wtakimraziebędzieszmieszkaćwtakimmiejscu.–Wzruszył
ramionami,robiąckrokwtył.Kurde!
–Poproszęokogośinnego.–Udałam,żewcalemnie
tonieobeszło.Fabianwyszczerzyłzęby,ajamiałamochotę
gowalnąć.Jakonmniewkurzał!
–Albomniewpuścisz,albozrobiętak,żenikttunieprzyjdzie.
–Niemógłbyś…–syknęłamwściekła.
–Niematuinnejfirmy,skarbie.
–Niemówtakdomnie!–krzyknęłam,zaciskającdłoniewpięści.
Fabianzaśmiałsięcicho,ukazującrządbiałychzębów.Facetbył
jednocześniezabójczoprzystojnyiwyjątkowoirytujący!
–Cowybierasz?–spytał,patrzącnamniezgóry.Skrzywiłamsię,
alewduchuwiedziałam,żeniemaminnegowyjścia.Zwyraźną
niechęciącofnęłamsięwgłąbdomu,pozwalającmuwejśćdośrodka.
–Widziszjakmiło–rzucił,mijającmnie.
–Zamknijsię.
Nienawidziłamgozcałegoserca.Wtymmomenciestwierdziłam,
żeBógnieistnieje.Mojeżycietodramat,albojeszczelepiej–czarna
komediawtrzechaktach.Szkodatylko,żetoniejasiedziałam
nawidowniiśmiałamsięwgłos,oglądająctocałeprzedstawienie.
Mężczyznaodłożyłtorbęnaziemię,rozglądającsiępownętrzu.
–Odczegomamzacząć?–zapytał.Wzruszyłamramionami.
–Możeodsalonu?–odpowiedziałampytaniemnapytanie.
Topomieszczeniezdążyłamchoćtrochęprzygotowaćdoremontu.
Rzuciłmiprzelotnespojrzenieiudałsięwewskazanymkierunku.
Niemajączabardzoinnejopcji,podążyłamzanim,starającsię
zewszystkichsiłniegapićnajegozgrabny,męskityłek.
Fabianzatrzymałsiępośrodkupomieszczenia,obrzucając
fachowymspojrzeniemnowemiejscepracy.Pozwoliłamsobie
dyskretniezerknąćnatoumięśnioneciało,kiedyuwagategodrania
poświęconabyłazupełnieczemuśinnemu.Jeżelitasytuacja
