Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Oli,ruszsię,bozaraztwojazbzikowanamatkazacznienasgonić
zsiekierą.
Patrzęnaswojebosestopy.
Acomitam.Wzruszamramionamiiidęzaprzyjaciółką.
Mieszkamynatejsamejulicy.Niematuasfaltuanichodników,jest
tylkożwir,trawaiwielkiedziury.Toznaczyjużniemieszkamy,
bokażdawyfrunęłazgniazdawinnąstronę,alejachybabędę
zmuszonatutajwrócić.Bardzomnietoprzygnębia.
MijamytrzydomyiwchodzimynapodwórkoUli.Jestzaniedbane,
krzakiróżprosząsięoprzycięcie,grządkikwiatoweowyplewienie,
atrawaoskoszenie.NiestetyodkąddwalatatemujejmamaDanka
wyjechałanaPomorze,babciaFloraniedajeradydbaćodomtak,jak
siępowinno.Majużswojelataiartretyzm.
Ularzucasuknięzodkrytymiplecami,koronkąitiulemnatrawę.
–Idępojakieświno.–Znikawparterowymdomu.
Siadampotureckuipatrzęnadelikatnymateriał.Robimisię
smutno–znowu.Miałamjąnasobiezaledwieprzezjakieścztery
godziny…
–Tylkomituniepłacz!
Przyjaciółkastajeobokipodajemikieliszek.
–Poczerwonymzawszebolimniegłowa.
Przewracaoczami.
–Towylejnanią.
–Przecieżzostanieplamai…–Niekończę,bonagledociera
domnieidiotyzmtychsłów.–Jużminiebędziepotrzebna.–
Wylewamczerwonypłynnaśnieżnobiałąsuknię.
–Brawo!–Ularobitosamo.–Codalej?
–Poskaczmyponiej!
Skaczemyjakkanguryalborozwydrzonedzieciaki.Nieważne.Może
iwyglądamydziwnie,aledziękitemuczujęsięlepiej.
Tasukniazasługujenawszystko,conajgorsze.Miałamiprzynieść
szczęście,miłość,nowypoczątek,aprzyniosłaból,łzy,złamaneserce
iporządnekopnięciewtyłek.
–Dziewczyny,acowyrobicie?
Naschodachstajebabcia.Makrótkiesiwewłosy,naszyi
zawieszoneokrągłeokularynaczarnymsznurkuorazbłękitnyfartuch,
zktórymsięnierozstaje.
–Odczyniamyurok!–krzyczyUla.–Pozbywamysiępecha!
–Dobra,rozumiem,aleźletorobicie.–Babciapodchodzi
imarszczyswójitakzmarszczonynos.–Musiciezrobićognisko.
