Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
dziecko.Weźsięwkońcuwgarśćistawczołotemu,cosamasobie
sprawiłaś!
–Ciocia,niepłacz.–Tymekwtulawemnieswojąpyzatąbuźkę.
–Dzieckostraszysz!Ogarnijsięwtejchwili!
–Onanigdysięnieogarnie.Zostaniestarąpanną,taką
pomarszczonąświruską,którejbędąsiębałydzieci–śmiejesięKaja.
Zawszemiałasięzalepsząodemnie.Byłaoczkiemwgłowiemamy,
botakaładna,mądraiułożona.Nietocoja.Zamiastchodzić
wsukienkach,wolałambiegaćwszortachiskakaćpodrzewach,palić
glistywogniskuizbieraćślimakidosłoika.
–Wy…wy…–jąkamsię,wycierającpospieszniepoliczkizłez.–
Wyjeżdżam.
–Wy…co?–Mamazastygazfiliżankąkawywręce.–Nibygdzie?
–Nadmorze.
–Jajasobierobisz?–Kajaczerwieniejenatwarzy.–Chceszmamę
zostawićsamą?Węgieltrzebaznieśćnazimę,oknawyczyścićifirany
powiesić.Niewspomnęjużocodziennychobowiązkach…
–Niejestemsłużącą!–podnoszęgłos.
Tymekzeskakujezmoichkolanisięgapociastko.
–Zato,cozrobiłaś,powinnaśsłużyćmamiedokońcaswoichdni!
„Nigdyniedajsięwpędzićwpoczuciewiny.Nigdyniedajsię
wpędzićwpoczuciewiny”…Powtarzamsobietozdaniekilkanaście
razyiwkońcuznówwniewierzę.
–Wyjeżdżamikonieckropka.Niedamsięzaszczuć!
–Aledoczegotywyjedziesz?Nicniemasz.–Mojamamajaknikt
innypotrafipodnieśćczłowiekanaduchu.
–CiociaDankaotwierarestauracjęwKołobrzegu…
–Danka?–prycha.–Mogłamsiędomyślić,żetojejiUlisprawka.
Zrobiąwszystko,abymidokuczyć!
–Skończjużztymtwoimdokuczaniemimszczeniemsię.–Kręcę
głową.–Tomojadecyzjaitylkomoja.
–Niepozwalamnato!–krzyczyKaja.–Mamaodlatnieutrzymuje
kontaktówzciociąDanką.Jakocórkapowinnaśstaćpojejstronie,
aniebrataćsięzwrogiem!
–Znikimsięniebratam!Ciocianigdyniewyrządziłamiżadnej
krzywdy,aUlatomojanajlepszaprzyjaciółkaikoniectematu.
Czuję,żeopadamzsił,więcpostanawiamjaknajprędzejopuścić
salon,zanimnadejdziekolejnafalapłaczu.
–Oli,wracajtutaj!–krzyczyKaja,alejajużjejniesłucham.
Wychodzęzdomuznadziejąnalepszejutro.Iztąnadziejąidę
