Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Jeśliwpuścimynaogrodzonepastwiskolisyikury,
tolisy–niemyślącoprzyszłości–przystąpią
doradosnegopożeraniadrobiuirozmnażaniasię.
Wkońcujednakzjedząostatniąkurę,apotempowoli
samewyzdychajązbrakupożywienia.Wieluznas
twierdzi,żeludziesątacysami,awysokiewskaźniki
urodzeńiniskaśmiertelnośćwskazująnawykładniczy
wzrostświatowejpopulacjiirosnącewrazznim
zapotrzebowanienażywność,któregozaspokojenie
będziewymagałoogromnegoikosztownego
zwiększeniaprodukcjirolnej.Uważają,żejesteśmyjak
napalone,głodnelisy,którebezmyślniesięmnożą
iopychająkurami,doostatniejchwiliignorując
nadchodzącązagładę,arolnictwo,systemy
żywnościowe,opiekaspołeczna,kontrolaurodzeń,
zarządzanieenergią,lepszewarunkisanitarneidostęp
dolekówtotylkosprytnesztuczki,którepozwolą
jątrochęopóźnić.Ba!Wedługnichcałatechnologia
iinnowacjezyskająnamtylkokilkadodatkowychlat
uciechprzednieuchronnymupadkiem.Mówisięteż,
żeświatpowinienterazpocierpieć,byuniknąć
większychstratwprzyszłości.
Zadajmysobiejednakpytanie:kogodopadnieten
bezlitosnydemongłodu?Gdymyślenieomasowym
głodzieprzychodzinamzbytłatwo,bowydajesię
problememodległym,wyobraźmysobiewłasnedzieci–
zapłakaneiwychudzone–aprzynichnassamychzbyt
słabychiwynędzniałych,byszukaćjedzenia.Gdyby
każdejwiadomościowidmiegłodutowarzyszyłyobrazy
zabiedzonychbiałychdziecizEuropyiAmeryki,
tojestempewien,żewieludziałaczyspojrzałoby
inaczejnato,jakiogromcierpienianasotacza.Wiem,
żesamniemamdośćsiłyaniodwagi,bymóc
zaakceptowaćgłódczyśmierć,któremiałybydotknąć
mniealbomojedzieci–niezależnieodtego,jak
szlachetnakryłabysięzanimisprawa.I,moim
