Jak się uczymy?

Daniel L. Schwartz, Jessica M. Tsang, Kristen P. Blair

Uzyskaj dostęp

Zakup książkę

ISBN/ISSN:

978-83-01-19648-6

DOI:

-

Wydawnictwo:

Wydawnictwo Naukowe PWN

Rok wydania:

2017

Liczba stron:

399

XML:ISBN/ISSN:

Bibliografia:

. Jak się uczymy?. Red. Schwartz, Daniel L.; Tsang, Jessica M.; Blair, Kristen P. . Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2017, 399 s. ISBN 978-83-01-19648-6

Bibliografia refWorks:

RT Book, Whole

SR Electronic(1)

A1

A2 Schwartz, D.L.

A2 Tsang, J.M.

A2 Blair, K.P.

T1 Jak się uczymy?

PB Wydawnictwo Naukowe PWN

PP Warszawa

YR 2017

SN 978-83-01-19648-6

Bibliografia BibTex:

@Book{ 184381, author = "", editor = "Schwartz, Daniel L. and Tsang, Jessica M. and Blair, Kristen P.", title = "Jak się uczymy?", publisher = "Wydawnictwo Naukowe PWN", year = "2017", address = "Warszawa", isbn = "978-83-01-19648-6" }

Bibliografia endNote:

TY - BOOK

AU -

ED - Schwartz, Daniel L.

ED - Tsang, Jessica M.

ED - Blair, Kristen P.

TI - Jak się uczymy?

PB - Wydawnictwo Naukowe PWN

CY - Warszawa

PY - 2017

SN - 978-83-01-19648-6

ER -

Netografia (standard APA):

. Red. Schwartz, Daniel L.; Tsang, Jessica M.; Blair, Kristen P.. Jak się uczymy? [baza danych online] Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2017 [dostęp: 22 07 2024]. Dostęp w Ibuk Libra: https://libra.ibuk.pl/reader/jak-sie-uczymy-daniel-l-schwartz-jessica-m-184381.

psychologia, nauczanie, pamięć, uczenie się

Czy kiedykolwiek nauczałeś? To pytanie retoryczne. Oczywiście, że tak. Ludzie mają podstawową potrzebę, by się nawzajem nauczać. Robią to nauczyciele, rodzice, przyjaciele, rodzeństwo, plotkarze i pracodawcy. Uczymy innych najróżniejszych rzeczy: ...

ISBN/ISSN:

978-83-01-19648-6

DOI:

-

Wydawnictwo:

Wydawnictwo Naukowe PWN

Rok wydania:

2017

Liczba stron:

399

XML:ISBN/ISSN:

Od redaktora naukowego polskiego wydania8
Wprowadzenie10
1. Wiedza. Esej o wydajności i innowacji w sferze 1. wiedzy16
2. Obserwacja. Naśladowanie uczuć i działań29
3. Uczenie się przez doświadczenie. Wykorzystanie inteligencji ciała44
4. Modelowe przykłady. Nabywanie umiejętności i opanowywanie procedur61
5. Zamierzone ćwiczenie. Stawanie się ekspertem75
6. Elaboracja. Nadawanie znaczenia wspomnieniom90
7. Wizualizacja. Wymyślanie struktury złożonych informacji103
8. Generowanie. Tworzenie trwałych wspomnień120
9. Analogie. Znajdowanie ogólnej zasady128
10. Skontrastowane przypadki. Wychwytywanie kluczowych informacji139
11. Uczenie się przez pytanie. Formułowanie efektywnych pytań153
12. Odwracanie. Pokonywanie błędnych koncepcji i niesłusznego wnioskowania169
13. Wytwarzanie. Budowanie zainteresowania i wiedzy praktycznej188
14. Sen. Konsolidowanie wspomnień z minionego dnia203
15. Zabawa wyobrażeniowa. Rozwijanie kontroli poznawczej215
16. Wyjaśnianie we właściwym momencie. Sprawianie, by wykłady i lektury działały228
17. Samowyjaśnianie. Wychodzenie poza dostarczone informacje244
18. Potrafię! Zwiększanie własnej skuteczności259
19. Nauczanie. Branie odpowiedzialności za nauczanie innych275
20. Ekscytacja. Podkręcanie uwagi i pobudzenia287
21. Informacja zwrotna. Wspieranie samorozwoju301
22. Nagroda. Motywowanie do właściwych zachowań317
23. Słuchanie oraz wymiana poglądów i opinii. Uczenie się w grupie jest efektywniejsze niż w pojedynkę333
24. Normy. Pielęgnowanie zasad gry347
25. Poczucie przynależności. Łagodzenie lęku i budowanie zaangażowania363
26. Uczestnictwo. Partycypowanie w grze380

Uczeniesiędlainnowacji

którytakłatwonieulegauszkodzeniu.Takieprzedefniowanieotworzyłoprze-

strzeńdorozważańigrupaostateczniestworzyłanowyrodzajpomidora,

zgrubsząiodporniejsząnauszkodzeniaskórką(niestety,równieżosłabszych

walorachsmakowych).Interdyscyplinarnawspółpraca,wjejnajlepszymwy-

daniu,pozwalauświadomićsobie,żemożnaoproblemiemyślećinaczej,niż

podpowiadanamnaszawydajnawiedza.Takawspółpracapotrzebujeczasu,

żebysięrozwinąć,ponieważludziemajątrudnościzezrozumieniem,dlaczego

innizajmująsięwłaśnietymiszczegółami,anieinnymi.

Wysokowydajnawiedzasamawsobiewydajesięniewystarczającadore-

alizacjizadańwymagającychinnowacjiiodkrywania.HatanoiInagaki(1986),

wswojejpracypoświęconejmistrzomliczeniawpamięci,wprowadzająpoży-

tecznerozróżnienienabiegłośćrutynowąibiegłośćadaptacyjną.Mistrzowie

liczeniawpamięcidokonująrzeczyniezwykłychwyobrażającsobie,żeliczą

naliczydłach(zob.rozdz.5).Jednakżeniewykorzystująswoichumiejętno-

ścidoopanowanianowychdziałówmatematyki,aichwyczynymożliwesą

wyłączniewbardzostabilnymotoczeniuprzybrakujakichkolwiekbodźców

rozpraszających.HatanoiInagakiopisaliichjakoosobyowysokimpozio-

miebiegłościrutynowej.Sąwstaniepowtarzaćdobrzeutrwaloneprocedury

wstabilnymśrodowiskuwzadziwiającowydajnysposób.Autorzyidąokrok

dalejiproponujądrugirodzajbiegłości,którynazwalibiegłościąadaptacyjną.

Wprzeciwieństwiedobiegłościrutynowej,tenrodzajbiegłościzależyodprzy-

jęciazmiennościorazgotowościdodostosowaniasięiuczeniasięnowych

sposobówrobieniaróżnychrzeczy.

Zaprzykładbiegłościrutynowejmożeposłużyćwyjątkowabiegłośćinży-

nierawprojektowaniuokreślonegorodzajudylatacjimostowych,spełniają-

cychtypowyzestawkryteriów.Jeżeliplanymostuniewpisująsięwtekryteria,

inżynierniepodejmiesięzadania.Istniejenaturalnaskłonnośćtrzymaniasię

obszaruwłasnejrutynowejbiegłości,ponieważpodejmowaniesięnieznanych

zadańwymagaopuszczeniastrefykomfortuimożeprowadzićdowykona-

niazadaniananiższympoziomie,przynajmniejnapoczątku.Natomiastosoby

charakteryzującesiębiegłościąadaptacyjną,chętniepodejmująsięnowych

zadańielastyczniegenerująnowerozwiązania.Inżynierztakimpodejściem

zentuzjazmemskorzystazszansyzaprojektowanianowegorodzajudylatacji

mostowej.

Skierowaniedziecinadrogębiegłościadaptacyjnejwydajesięszczególnie

istotne,ponieważstojąprzedwyboremdrogizawodowej.Wceluuchronienia

19