Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
doprzyjęcia,żeniemamypojęcia,jaknaniego
zareagować–naprzykładktośwyładowujenanasagresję
albokłócimysięzkimś,kogokochamy,inaszarelacja
wisinawłosku.Tesytuacjewymagająnaszejszczególnej
troski.
Wdzisiejszychczasachraczejniedoświadczamyjuż
ciągłegozagrożeniażycia.Skądjednakbierzesięto,
żeżyjemywnieustannymnapięciu?Popierwsze,strach
jestreakcjąnazagrożenierealneibezpośrednie,lękzaś
dotyczyraczejobawyprzedsytuacjami,wktórych
czujemystrach.Jesttoreakcjanawyobrażone
zagrożenie.Zakażdymrazem,kiedyczujemylęk,nasze
ciałowchodziwstanpobudzenia.Lękniejestzjawiskiem
intelektualnym,alestanemfizjologicznym;dotyczyciała,
czujemygownaszychmięśniachiorganach
wewnętrznych,np.wżołądkulubnatwarzyalbo
wdłoniach.Ilośćcodziennychbodźców,podejmowanych
decyzji,wyzwań,spotkańiprzeżywanychpodczasnich
emocji,impulsysztucznegoświatła,ciepła,zimna,
dotyku,zapachów,smaków,tłokuetc.,jakienaszeciało
otrzymuje,powodująobciążenieautonomicznegoukładu
nerwowego.Mówiącprościej,lękmagazynujesię,
odkładasięwnaszymciele.Czasemdochodzi
domomentu,kiedynaszeciało,naszukładnerwowy
mówiąnam„stop”,gdyżzwyczajnieczujemysię
przeładowaninagromadzonymiwciągudniaimpulsami.
Zamiastwtakiejsytuacjipróbowaćsięzregenerować,
najprościejjestzwyczajnieodciąćsięodtego,cowtedy
czujemy.Niemusidziaćsięnicnadzwyczajnego,nie
potrzebujemyprzeżywaćwielkichatakówlęku
–wystarczycodziennystres,którywswejkumulacjimoże
byćodczuwanyjakonieustannyniepokój.Życiezmałym
lękiem–czyliniepokojem–przezdłuższyczasniesie
