Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
I
Napoczątkulistopada1945roku,pokilkumiesiącach
rozjazdówpomiędzyLondynem,ItaliąiBliskim
Wschodem,JerzyGiedroyćzatrzymałsięnadłużej
wParyżu.ZamieszkałwokazałymHôtelLeCharron,przy
15,quaideBourbon,gdziekwaterowałmajorJózef
Czapski,szefSamodzielnegoWydziałuKulturyiPrasy2
KorpusuPolskiego.Znałgowprawdzieniespełnatrzylata
(przedwojnąwidzielisięledwokilkarazy),alejużpokilku
miesiącachwspólnejsłużbywszeregacharmiigenerała
WładysławaAndersastałmusięrówniebliski,jak
przedwojenniprzyjaciele–RogerRaczyńskiiJerzy
Niezbrzycki.Zajegosprawązostałwczerwcu1943
kierownikiemRedakcjiCzasopismiWydawnictw
WojskowychArmiiPolskiejnaWschodzie,copozwoliło
muznówspełnićsięwroliłowcyliterackichtalentów
iakuszeraprogramówideowych.Dziękiniemuprzeżywał
okresintelektualnegorozbudzenia.Wprost„tarzałsię
wksiążkach”,naktórychlekturęwlatachtrzydziestych,
gdyredagował„BuntMłodych”i„Politykę”,niemiałani
czasu,aninawetochoty.Zapewnepodzielałteżopinię
więźniasowieckiegoobozujenieckiego,piszącego
otowarzyszuniewoli:„Bezinteresownydoabsurdu,
uczciwyjakmieszkaniecUtopii,wosądachiludziirzeczy
niezależnyodwiatruichwili–byłCzapskiprzede
wszystkimkompasem”1.AutoraWspomnieństarobielskich
zawszeurzekałaśmiałośćpolitycznychwizjiprzyjaciela,
atakżekonsekwencja,zjakąnawetwskrajnie
niekorzystnychwarunkachdążyłdoichurzeczywistnienia.
Łatwowięcdałmusięprzekonać,żepowinien
niezwłocznieprzenieśćsiedzibępodległejmuplacówki
dojeszczebardziejreprezentacyjnegogmachuprzy
wschodnimnabrzeżuWyspyŚwiętegoLudwika.Jerzy
Giedroyćznalazłtamlokumrównieżdlasiebie.
Wniczymnieprzypominałoonoprzestronnego
apartamentuprzyulicyBrzozowejwWarszawie,który
